ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ – «Α» ΕΝΟΤΗΤΑ / ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΙΝΩΔΟΛΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (27)

ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ - "Α" ΕΝΟΤΗΤΑ

ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΙΝΩΔΟΛΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΓΡΑΦΗΜΑ 19

Πέραν των όσων αναφέραμε για την πήξη, και η μειωμένη ινωδολυτική δραστηριότητα προδιαθέτει και αυτή στον σχηματισμό θρόμβου, δηλαδή σε «θρομβοφιλία» και μπορεί να είναι:
είτε συγγενής
είτε επίκτητος

όπως επίσης μπορεί να εμφανίζεται:
είτε μόνη
είτε σε συνδυασμό με άλλες αιτίες που προκαλούν αύξηση της πηκτικότητας (που ήδη αναφέραμε).

Έχοντας υπόψη σας το Γράφημα 17, μπορείτε να αναλογισθείτε ότι η «μείωση της ινωδολυτικής ικανότητας» μπορεί να προέλθει:

είτε από διαταραχή του μορίου του "Πλασμινογόνου" (PG)

είτε από διαταραχή της ενεργοποίησής του, η οποία μπορεί να προκληθεί:

  • από μειωμένη δράση του "Ιστικού Ενεργοποιητή του Πλασμινογόνου" (t-PA)
  • ή από διαταραχή του παράγοντα "Hageman" (XII)

είτε να οφείλεται:

  • σε αύξηση της δράσης του "Ανασταλτή του Ιστικού Ενεργοποιητή του Πλασμινογονου" (ΡΑΙ-1,2)
  • είτε σε αύξηση της δράσης του "Αναστολέα του Πλασμινογονου", δηλαδή της πλούσιας σε "Ιστιδίνη Γλυκοπρωτεϊνης" (HRGP)
  • είτε σε αύξηση της δράσης των "Αναστολέων της Πλασμίνης" (PL), δηλαδή:
    • της α2-αντιπλασμίνης
    • και της α2-μακροσφαιρίνης

είτε τέλος σε παθολογικό μόριο:

  • του Ινωδογόνου

ΠΛΑΣΜΙΝΟΓΟΝΟ (PG) 3-6,6μg/L - Δραστικότης 70-130%

Συντίθεται στο ήπαρ και μετατρέπεται σε "Πλασμίνη" (PL) παρουσία:
του φυσιολογικού ενεργοποιητή "t-PA"
ή από την οδό την εξαρτώμενη από τον παράγοντα "Hageman" (XII).

«Υποπλασμινογοναιμίες» καθώς και «Δυσπλασμινογοναιμίες» έχουν περιγραφεί ότι συνδέονται με φλεβική θρόμβωση.

Η δράση του "Πλασμινογόνου" (PG) είναι ισχυρώς πρωτεολυτική και ασκείται με 3 τρόπους:

1ον. Πάνω στην "Ινική" (ινωδόλυσις) (μέσω της πλασμίνης)

2ον. 2ον. Πάνω στο "Ινωδογόνο" (ινωδογονόλυσις) (μέσω της πλασμίνης)

3ον. Πάνω στους παράγοντες:
Αντιαιμοροφιλικό π. A (VIII)
Προαξελαρίνη (V)
Τρανσλουταμινάση (XIII) ή π. Σταθεροποίησης

Οι διαταραχές του "Πλασμινογόνου" (PG) διακρίνονται:
σε συγγενείς και επίκτητες

Φαίνεται όμως:
Ότι η μεμονωμένη διαταραχή "PG" είναι ασθενής παράγοντας κινδύνου (για θρομβώσεις) και οι κλινικές εκδηλώσεις εμφανίζονται με την συνύπαρξη και άλλων εκλυτικών παραγόντων, δηλαδή σε συνδυασμό και με άλλες θρομβογόνους ανωμαλίες.

Κλινικές εκδηλώσεις εμφανίζονται με την πτώση του "Πλασμινογόνου" (PG) (κάτω του 40%).