ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ – «Β» ΕΝΟΤΗΤΑ / Γ1/Β1 ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΜΕ ΒΙΟΧΗΜΙΚΑ (7)

ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ - "Β" ΕΝΟΤΗΤΑ

ΓΙΑ «ΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥΣ» ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΜΙΑΣ "ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑΣ"
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑΣ

Β. ΕΠΙΚΤΗΤΗΣ ή ΑΝΟΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑΣ

Γ1/Β1 ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΜΕ
ΒΙΟΧΗΜΙΚΑ (Ποσοτικά)
Απαρίθμησις "Δεικτών"

"Από το σύνολο των "Δεικτών" της "Επίκτητης Θρομβοφιλίας" θα αναφερθούμε, καταρχάς, στους πλέον βασικούς οι οποίοι στο σύνολό τους είναι (περίπου) είκοσι πέντε (25) τον αριθμό και στην συνέχεια θα τους αναλύσουμε και θα περιγράψουμε (περιληπτικά) την κλινική σημασία τους.

Έχουμε ήδη αναφέρει ότι, αν και ονομάζονται (οι υπερπηκτικές διαταραχές που θα αναλύσουμε στο παρών λήμμα) "Επίκτητες Θρομβοφιλίες" μπορεί στην πραγματικότητα να είναι "κληρονομικές" και επιπλέον έχουμε ήδη αναφέρει ότι, από μόνες τους (οι "Επίκτητες ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίες") δεν αποτελούν νόσο.

Όμως:


Μπορεί να σχετίζονται με νόσο, όπως:
Καρκίνο
Χρήση Αντισυλληπτικών
Αντιφωσφολιπιδικό Σύνδρομο
Σακχαρώδη Διαβήτη
Καρδιακή Ανεπάρκεια
Νεφρωσικό Σύνδρομο
Φλεγμονώδη Νόσο του Εντέρου
Μυελοϋπερπλαστικές Διαταραχές
Παροξυσμική Νυκτερινή Αιμοσφαιρινουρία
Κύηση
Πολύδημη Κύηση
Υπερέμεση - Αφυδάτωση
Λοχεία
Καισαρική Τομή
Σοβαρή Αιμορραγία μετά τον Τοκετό
Χειρουργικές Επεμβάσεις στην Κύηση και την Λοχεία
Σύνδρομο Υπερδιέγερσης των Ωοθηκών
* κ.α.

Ορισμένες μάλιστα κλινικές καταστάσεις που προκαλούν "Επίκτη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" όπως π.χ.:
η Χρήση Αντισυλληπτικών
η Κύησης
η Λοχεία
και άλλες
δεν αποτελούν στην κυριολεξία "Νόσο", αλλά μπορεί όμως να υποβόσκει νοσηρά κατάσταση και τρόπον τινά "ποιητική αδεία" (που λένε και οι λογοτέχνες) επεκτείνουμε το όρο "Νόσο" και περιλαμβάνουμε και αυτές στην "Παθολογία" που υποκρύπτεται για την πρόκληση "Επίκτητης Θρομβοφιλίας".

Ι) Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στους
"Παράγοντες Πήξης" του Καταράκτου "Πήξης - Ινοδόλυσης του Αίματος"

και συνδέονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίας", όπως:

Υψηλά (↑) Επίπεδα - Δραστικότητα του "Ινωδογόνου" (Π.Ι.)

ΙΙ) Απαρίθμηση "Δείκτη" που ανήκουν στους
"Φυσικούς Αναστολείς της Πήξης" του Καταράκτου "Πήξης- Ινωδόλυσης του Αίματος"

και συνδέονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίας", όπως:

1 ον Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότητα του παράγοντα "Αντίσταση στην Ενεργοποιημένη Πρωτεΐνη C" (APC - R)

2 ον Ανεπάρκεια - Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότητα του "Συμπαράγοντα ΙΙ της Ηπαρίνης" (HC-II)

3 ον Ανεπάρκεια - Χαμηλή Δραστικότητα - Χαμηλά (↓) Επίπεδα του "Αναστολέα της Ιστικής Οδού" (TFPI)

ΙΙI) Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στους
"Ινωδολυτικούς Παράγοντες" του Καταράκτου "Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος"

και συνδέονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίας" όπως:

1 ον Υψηλά (↑) Επίπεδα - Υψηλή Δραστικότητα του "Αναστολέα του Ενεργοποιητού του Πλασμινογόνου" (PG), δηλαδή του "Παράγοντα PAT-1".

2 ον Υψηλά (↑) Επίπεδα - Υψηλή Δραστικότητα του "Αναστολέα του Ενεργοποιητού του Πλασμινογόνου" (PG), δηλαδή του "Παράγοντα PAI-2".

3 ον Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότητα του "Ιστικού Ενεργοποιητού του Πλασμινογόνου" (PG), δηλαδή του "Παράγοντα tPA".

4 ον Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότητα του Ινωδολυτικού Παράγοντα "Πλασμινογόνου" (PG), δηλαδή του "Παράγοντα uPA".

IV) Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στις
"Πρωτεΐνες του Αίματος και άλλα Μόρια"

και συνδέονται με "Επίκτητη ή Ανοσης Αρχής Θρομβοφιλία", όπως:

1 ον Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Υψηλή Δραστικότητα της
"Ολικής Ομοκυστεΐνης" (Hyn-MTHFR).

2 ον Διαταραχές του "Λιπιδιακού Συστήματος, ήτοι:
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Χοληστερίνης
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Τριγλυκεριδίων"
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Ολικών Λιπιδίων"
Διαταραχές της "HDL" και "LDL"
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Λιποπρωτεΐνης -α" (LP-a)
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Απολιποπρωτεΐνης - A" (Apo-A)
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Απολιποπρωτεΐνης -Β" (Apo-B)
Υψηλά (↑) Επίπεδα "Απολιποπρωτεΐνης -Ε" (Apo-E)

Όλοι οι πιο πάνω αναφερόμενοι διαταραγμένοι παράγοντες ("Δείκτες") σχετίζονται με "Υπερλιπιδαιμία", η οποία με την σειρά της ανταγωνίζεται τον "Μηχανισμό Ινωδόλυσης" (του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος") και δευτεροπαθώς προκαλούν "Επίκτητη Θρομβοφιλία" και κατά συνέπεια κίνδυνο θρόμβωσης των αγγείων.

Λεπτομέρειες σχετικές με τους μηχανισμούς που προκαλείται "Θρόμβωσης των αγγείων" θα αναφερθούν στο επόμενο κεφάλαιο με τίτλο: "ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ".

3 ον Διαταραχές των Επιπέδων του "Σακχάρου Αίματος"
και λοιποί "Ανθυγιεινοί Τρόποι διαβίωσης"

4 ον Υψηλά (↑) Επίπεδα Κυκλοφορούντων "Ενδοτοξινών", ήτοι:
TNF-a
INF-γ
IL-1

5 ον Χαμηλά (↓) Επίπεδα (λόγω κατανάλωσης) Συμπληρώματος C3 ή/και C4

6 ον Υψηλά (↑) Επίπεδα - Δραστικότητας Κυκλοφορούντων "Αντιφωσφολιπιδικών Αντισωμάτων" (APAs)

7 ον Παρουσία "Αντικαρδιολιπινικών Αντισωμάτων" (ACA)
(Ουσιαστικά ανήκουν στα "APAs", αλλά λόγω των πολλών ιδιαιτεροτήτων τους απαριθμήστηκε ξεχωριστά και θα αναλυθούν το ίδιο ξεχωριστά)

8 ον Παρουσία "Αντιπηκτικού του Λύκου" (LAC)
(Ουσιαστικά ανήκει στα "APA", αλλά λόγω πολλών ιδιατεροτήτων του απαριθμήστηκε ξεχωριστά και θα αναλυθεί το ίδιο ξεχωριστά)

9 ον Αντισώματα έναντι "β2-Γλυκοπρωτεΐνης-1" (Anti-β2-GP1)

10ον Αρίθμηση "Αιμοπεταλίων" (PLTs)

11ον Αντισώματα έναντι "Γλυκοπρωτεΐνης -1 των Αιμοπεταλίων" ή "Ανθρώπινα Αιμοπεταλιακά Αντιγόνα" (ΗΡΑ-1) ή "Γλυκοπρωτεϊνικός Υποδοχέας GP-IIIa"

12ον Αντισώματα έναντι "Αιμοπεταλίων" (PLA) ή "Αντιεμοπεταλιακός Παράγων".

Γ1/Β2 ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ των προαναφερόμενων Δεικτών
Γ1/Β1 που ανήκουν στις "ΕΠΙΚΤΗΤΕΣ ή ΑΝΟΣΗΣ ΑΡΧΗΣ ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΕΣ" που προσδιορίσθησαν "ΒΙΟΧΗΜΙΚΑ" (ποσοτικά)
και ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ αυτών:

Ι. Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στους παράγοντες
"Πήξης του Αίματος"

και συνοδεύονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίας", όπως:

1 ον Επίκητα ή Άνοσης Αρχής Υψηλά (↑) Επίπεδα - Υψηλή Δραστικότητα του Ινωδογόνου" (Π.Ι.)
Κάτω από Ειδικές Παθολογικές Συνθήκες, τα Υψηλά (↑) Επίεπδα του "Ινωδογόνου" (Π.Ι.) ενεργοποιούν θρομβωτικές διαδικασίες.
Οι ως άνω "Ειδικές Συνθήκες" κυρίως είναι τέσσερις (4) και παρατηρούνται κατά την διάρκεια:
Ηπατικών Νοσημάτων
Νεφρικών Νοσημάτων
Ορμονικής Υποκατάστασης
Υπάρχουσας σε Εξέλιξη Φλεγμονή

Για να γίνει αποκλεισμός ότι τα πιο πάνω νοσήματα δεν συνοδεύονται από Υψηλή Δραστικότητα (↑↑↑)του "Ινωδογόνου", η οποία συνδέεται με Υψηλό Κίνδυνο Θρόμβωσης των Αγγείων, θα πρέπει Εργαστηριακά να έχουμε τα παρακάτω δεδομένα:

  • Τα "Επίπεδα του Ινωδογόνου" (Π.Ι.) να κυμαίνονται από 180 - 400 ng/dl
  • Ο "χρόνος Θρομβίνης" (Τ.Τ) να είναι κάτω των δέκα πέντε (15) δευτερολέπτων (<15")

Άξιον ενδιαφέροντος στην "Αναπαραγωγική Διαδικασία" είναι ότι τα Επίπεδα του "Ινωδογόνου" μέχρι και την ολοκλήρωση της "Πλακουντοποίησης" (δηλαδή μέχρι και την 5η εβδομάδα της κύησης) πρέπει να είναι φυσιολογικά ή το ορθότερον ελαφρά αυξημένα, ενώ αντίθετα μετά την ολοκλήρωση της "Πλακουντοποίησης" (ήτοι μετά την 5η εβδομάδα της κύησης) Υψηλά επίπεδα (↑) "Ινωδογόνο" στοιχειοθετούν (εάν υπάρχουν εν ενεργεία τα προμνημονευθέντα νοσήματα) μια "Επίκτητη Υπερϊνωδογοναιμία" η οποία μπορεί να οδηγήσει σε Επαναλαμβανόμενες Αποβολές Εμβρύων, χωρίς όμως την παρουσία (συνοδού) θρόμβωσης των αγγείων στην περιοχή της "Εμφύτευσης του Εμβρύου", δηλαδή δημιουργείται η λεγόμενη "Χημική Κύησης".

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Κλινική Πράξη έχει όχι ο "Βιοχημικός (Ποσοτικός) Προσδιορισμός του Ινωδογόνου (Π.Ι.)", με εξαίρεση την φάση της "Πλακουντοποίησης" (δηλαδή με την 5η εβδομάδα της κύησης), αλλά η μελέτη του "Πολυμορφισμού του Μορίου του Ινωδογόνου", που θα πραγματευθούμε στο κεφάλαιο "Επίκτητες Θρομβοφιλίες Μοριακά Προσδιοριζόμενες".

Στην φυσιολογική κύηση εντοπίζονται όπως ήδη ανεφέρθη ελαφρώς Αυξημένες (↑) τιμές τους "Ινωδογόνου" (Π.Ι.), σε συνδυασμό με Υψηλά (↑↑) επίπεδα των παραγόντων:

  • π. ΧΙΙ (Hageman)
  • π. ΧΙΙΙ (Σταθεροποιητής Ινώδους)
  • PAI-1 (Αναστολέας των Ενδογενών Ενεργοποιητών tPA και uPA του Πλασμινογόνου "PG").

Τα Αυξημένα (↑↑) Επίπεδα των τεσσάρων (4) αυτών "Παραγόντων της Πήξης" θεωρούνται απαραίτητα στοιχεία μέχρι και την 5η εβδομάδα της Κύησης, διότι εξασφαλίζουν την καλή πρόσφυση του πλακούντα.

Στην ορμονική υποκατάσταση τα επίπεδα του "Ινωδογόνου" (Π.Ι.) είναι σχετικά Υψηλότερα (↑↑) αυτών της Κύησης.

Στην φλεγμονή τα επίπεδα του "Ινωδογόνου" (Π.Ι.) είναι αρκετά Υψηλότερα (↑↑↑) των προηγούμενων αιτιών και συγχρόνως έχουμε και:

  • Υψηλά (↑) Επίπεδα "Φεριτίνης"
  • Υψηλά (↑) Επίπεδα "C-Αντιδρώσης Πρωτεΐνης" (CRP)

Τα Υψηλά (↑) Επίπεδα "Ινωδογόνου" (Π.Ι.) έχουν αιτολογικά ενοχοποιηθεί και για τις παρακάτω παθολογικές καταστάσεις, όπως:

  • Αποβολές Εμβρύων χωρίς θρόμβωση
  • Καθυστέρηση Επούλωσης Τραυμάτων
  • Προδιαθεσικός Παράγων Στεφανιαίας Νόσου και Εμφράγματος του Μυοκαρδίου

Συνήθως, οι ασθενείς είναι "Ασυμπτωματικοί", αλλά άλλοι μπορεί να εμφανίζουν "Προθρομβωτική Διάθεση" και άλλοι "Αιμορραγική Διάθεση".

ΙΙ. Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στους παράγοντες
"Φυσικοί Αναστολείς της Πήξης του Αίματος"

και συνδέονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία", όπως:

1 ον Επίκτητη "Αντίσταση στην Ενεργοποιημένη Πρωτεΐνη-C" (APC-R)
Στις περιπτώσεις που έχουμε χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότητα του παράγοντα "APC-R" και μάλιστα κάτω του αριθμού "δύο" (2), σε συνδυασμό και συνέργια και με άλλους παθολογικούς παράγοντες ("Δείκτες") του "Καταρράκτη Πήξης - Ινωδόλυσης", διαταράσσεται ο μηχανισμός "Ινωδόλυσης" και προκαλείται "Επίκτη Θρόμβωση των Αγγείων".

Πιο συγκεκριμένα, αυτή η "Επίκτητος Θρομβογόνος Συνθήκη" παρατηρείται σε τρείς (3) επιμέρους τύπους (βλ. Πίνακα 31), ήτοι:
Ο "1ος Τύπος" "Επίκτητης Αντίστασης στην Ενεργοποιημένη Πρωτεΐνη C" (APC-R), παρατηρείται στο "Πρώτο Τρίμηνο της Κύησης" και είναι συνυφασμένος με την σύγχρονη παρουσία των εξής επιπλέον διαταραγμένων "Δεικτών" ήτοι:

Τύποι Επίκτητης ή Άνοσης Αρχής "Αντίστασης στην Ενεργοποιημένη - C" (APC-R)
1. "1ος τύπος"
1ο τρίμηνο Κύησης:
α) ↓ APC-R
β) + APAs (Αντιφωσφολιπιδικά Αντισώματα)
γ) ↑ Φονικότητα ΝΚ-κ
δ) ↑ π.VIII (Αντιαιμοφιλικός Α ή V.W.

Υποκατηγορία "ΙΙβ"
α) ↑ π.VIII
β) + APAs
γ) ↑ Φονικότητα ΝΚ-κ
δ) Πολυμορφισμός "G1691A" ¨η "V-Leiden"

2. "2ος τύπος"
Υποκατηγορία "ΙΙα"
α) ↑↑↑ π.VIII
β) ↓ FPS

2ου & 3ου Τρίμηνο Κύησης:
α) ↓ APC-R
β) ↑ π.VIII
γ) ↓ PS

  • Θετικών "Αντιφωσφολιπιδικών Αντισωμάτων" (APAs)
  • Υψηλή (↑) φονικότητα / κυτταροτοξικότητα των "Φυσικών Κυτταροκτόνων Κυττάρων" (ΝΚ-α) (του τύπου "CD3 Bright CD56+ / CD16- / CD69"), τα οποία στρέφονται εναντίον των κυττάρων του Εμβρύου.
  • Πολύ Υψηλών (↑↑) Επιπέδων (Υψηλή Δραστικότητα) του κυκλοφορούντα "Αντιαιμοφιλικού Παράγοντα Α ή V.W." (π.VIII) (που ανήκει στους Παράγοντες "Πήξης" του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης" του Αίματος.

Ο "2ος Τύπος", "Επίκτητης Αντίστασης στην Ενεργοποιημένη Πρωτεΐνη C" (APC-R) παρατηρείται στο "Δεύτερο και Τρίτο Τρίμηνο της Κύησης" και εκδηλώνεται με δύο υποκατηγορίες, ήτοι "ΙΙ/α" και "ΙΙ/β" (βλ. Πίνακα 31).

    Στην υποκατηγορία "ΙΙ/α", κυκλοφορούν:
  • Πολύ Υψηλά (↑↑↑) Επίπεδα (Υψηλή Δραστικότης) του "Αντιαιμοφιλικού Παράγοντα Α ή v.willebrand" (π. VIII) (που, ως γνωστόν, ανήκει στους "Παράγοντες Πήξης" του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος").
  • Χαμηλά (↓) Επίπεδα (Χαμηλή Δραστικότης) της "Ελεύθερης Πρωτεΐνης S" (FPS) (που, ως γνωστόν, ανήκει στους "Φυσικούς Αναστολείς της Πήξης" του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος").
    Στην υποκατηγορία "ΙΙ/β", κυκλοφορούν:
  • Υψηλά (↑) Επίπεδα (Υψηλή Δραστικότης του "Αντιαιμοφιλικού Παράγοντα Α ή v. willebrand" (π.VIII).
  • "Αντιφωσφολιπιδικά Αντισώματα" (APAs)
  • "Ενεργοποιημένα (με Υψηλή (↑) Φονικότητα / κυτταροτοξικότητα) Φυσικά Κυτταροκτόνα Κύτταρα (του τύπου "CD3Bright CD56+/CD16-/CD69") εναντίον των κυττάρων του Εμβρύου.
  • Μεταλλαγμένο Γονίδιο του Παράγοντα Πήξης "Προαξελαρίνη" (π.V.) και συγκεκριμένα Πολυμορφισμός "G1691A ή V-Leiden".
    Η πραναφερθείσα και περιγραφείσα "Επίκτητος Θρομβοφιλική Διαταραχή (με τις τρείς υποκατηγορίες της: 1η, 2η/ΙΙα, 2η/ΙΙβ) παρατηρείται συχνά, σε:
  • Προεκλαμψία
  • Κύηση με Υπολειπόμενη Ανάπτυξη του Εμβρύου (IUGR)

Αυτές οι δύο (2) Παθολογικές Μαιευτικές Καταστάσεις συνοδεύονται από την παρουσία του "Παράγοντα V-Leiden", δηλαδή είναι υποκατηγορία με χαμηλά (↓) Επίπεδα - Δραστικότης "APC-R, υποκατηγορία ΙΙ/β" και με χαμηλά (↓) Επίπεδα - Δραστικότητας της "Ελεύθερης Πρωτεΐνης S" (FPS), που είναι υποκατηγορία ΙΙ/α.

    Παθοφυσιολογικά, ή χαμηλή (↓) Δραστικότης της "APC-R" προκαλεί συνθήκες θρόμβωσης διότι δεν εξουδετερώνει:
  • Τον παράγοντα πήξης του αίματος "Προαξελαρίνη" (Π.V.), ισχυρό προπηκτικό παράγοντα.
  • Τον παράγοντα πήξης του αίματος "Αντιαιμοφιλικό Α ή V.W." (Π.VIII)
  • Τους "Αναστολείς των Ενδογενών Ενεργοποιητών της Ινωδόλυσης", δηλαδή τους PAI-1, ΡΑΙ-2, ΡΑΙ-3, ΡΑΙ-4 με συνεπακόλουθο να μην ενεργοποιείται το "Πλασμινογόνο" (PG) (Ισχυρός παράγοντας Ινωδόλυσης) διότι οι "Αναστολείς της Ινωδόλυσης PAI-1, ΡΑΙ-2, ΡΑΙ-3, και ΡΑΙ-4" έχουν εξουδετερώσει τους "φυσικούς διεγέρτες του Πλασμινογόνου (PG), δηλαδή τους παράγοντες tPA και uPA". (Βλέπε ένα γράφημα που απεικονίζει τον Καταρράκτη Πήξης - Ινωδόλυσης, το κάτω μέρος).

2 ον Ανεπάρκεια - Χαμηλή Δραστικότης - Χαμηλά Επίπεδα (↓) του "Συμπαράγοντα ΙΙ της Ηπαρίνης" (HC-II)
Για να γίνει κατανοητό το πώς λειτουργεί αυτός ο "Δείκτης", που ανήκει στους "φυσιολογικούς Αναστολής της Πήξης του Αίματος" και δεν εκπληρεί τον στόχο και προορισμό του όταν είναι σε χαμηλά (↓) Επίπεδα πρέπει να παρακολουθήσουμε ένα από τα Γραφήματα που απεικονίζουν τον "Καταρράκτη Πήξης - Ινωδόλυσης".

Όπως φαίνεται στα "Γραφήματα του Καταρράκτη", ο Παράγοντας Πήξης "Προθρομβίνη" (Π.ΙΙ.) για να ενεργοποιηθεί (ολοκληρωθεί) ο μηχανισμός της Πήξης του Αίματος μετατρέπεται στο Παράγοντα Πήξης "Θρομβίνη" (Π.ΙΙα).

Στην συνέχεια της ολοκλήρωσης του Μηχανισμού Πήξης η "Θρομβίνη" (Π.ΙΙα) αλληλεπιδρά (και συνεργάζεται) με ένα άλλο Παράγοντα της Πήξης την "Προαξελαρίνη" (Π.V.) και αυτή η "συνεργασία" ανεβάζει το δυναμικό θρόμβωσης κατά εβδομήντα (70) φορές.

Να ληφθεί υπόψιν ότι κάθε ένας μόνος του από αυτούς τους "Παράγοντες Πήξης του Αίματος" αυξάνει τον κίνδυνο θρόμβωσης του αίματος μόνο κατά δέκα (10) φορές.

Η φυσιολογική λειτουργία του "Συμπαράγοντα ΙΙ της Ηπαρίνης" (HC-II) είναι να Απενεργοποιεί εκλεκτικά τον Παράγοντα Πήξης του Αίματος "Θρομβίνη" (Π.ΙΙα) και τότε "λειτουργεί θρομβωτικά" μόνο η "Προαξελαρίνη" (Π.V.), εάν είναι σε Υψηλά (↑) Επίπεδα έχει όμως χαμηλότερο δυναμικό θρόμβωσης των αγγείων (χωρίς τον "συνοδοιπόρο" της "Προαξελαρίνης").

Όταν ο "Συμπαράγοντας ΙΙ της Ηπαρίνης" (HC-II) εξουδετερώνει την "Θρομβίνη" (Π.ΙΙα), τότε εργαστηριακά παρατηρείται:
Παρατεταμένος Χρόνος Θρομβίνης (ΤΤ), δηλαδή αναστέλλεται η "Θρομβίνη" (Π.ΙΙα)

Αντίθετα η ανεπάρκεια του "HC-II" δεν εξουδετερώνει την "Θρομβίνη" (Π.ΙΙα) και έχω ευόδωση (προδιαθεσικό παράγοντα) της Θρόμβωσης των αγγείων.

Ανεπάρκεια - Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότης
του "Συμπαράγοντα ΙΙ της Ηπαρίνης" (HC-II).

Συνδέεται με ποικίλα, εδικά, παθολογικά αίτια, όπως:
Διάχυτη Ενδαγγειακή Πήξη (ΔΕΠ/DIC)
Επαναλαμβανόμενες Αποβολές 2ου Τριμήνου
Πλακουντιακή Ανεπάρκεια
Ρήξη Μητροπλακουντιακών Αγγείων
Λιποβαρή Έμβρυα (IUGR)

Ιδιαίτερη προσοχή και παρακολούθηση χρειάζεται αυτός ο "Δείκτης", δηλαδή ο "HC-II", όταν σε μια ασθενή της χορηγούνται, για θεραπευτικούς λόγους (λόγω Ανεπάρκεια "Προστατευτικών Αντισωμάτων ή Δεσμευτικών Παραγόντνω) "Λεμφοκύτταρα" από τον σύζυγό της ή τρίτο δωρητή μέσω "Εμβολίων" (LITs).
Στην πιο πάνω περίπτωση, της χορήγησης "LITs", εάν συνυπάρχει ανεπάρκεια του παράγοντα "HC-II" πρέπει (τότε) να συγχορηγείται και πλήρης "Αντιθρομβωτική Αγωγή".

3 ον Ανεπάρκεια - Χαμηλή Δραστικότης - Χαμηλά Επίπεδα (↓) του "Αναστολέα της Ιστικής Οδού" (TFPI)

Μελετώντας ένα Γράφημα από αυτά που απεικονίζει τον "Καταρράκτη Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος" διαπιστώνεται ότι αυτός ο "Φυσικός Αναστολέας της Πήξης" ο "TFPI" (όταν είναι σε φυσιολγοικά επιπεδα) ο ρόλος του από "κατασκευής" είναι να "Αδρανοποιεί" (κατά βάσιν) δύο από τους "Παράγοντες Πήξης" του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης", ήτοι:
Τον "Ιστικό Παράγοντα" (TF)
Την "Προκοβερτίνη" (VIIα)
οι οποίοι και ενεργοποιούν την "Πήξη του Αίματος" και δύνανται να προκαλέσουν θρόμβωση των αγγείων.
Ο "Αναστολέας" αυτός όμως, δηλαδή ο "TFPI" κυκλοφορεί στο αίμα υπό δύο μορφές:
Την Ελεύθερη κατά 5%
Την Συνδεδεμένη με Λιπίδια κατά 95%

Η αδρανοποίησης των πιο πάνω παραγόντων πήξης, δηλαδή του "Ιστικού Παράγοντα" (TF) και της "Προκοβερτίνης" (ΙΙΙα), γίνεται από την "Ελεύθερη Μορφή του Αναστολέα του Ιστικού Παράγοντα" (TFPI) η οποία δεσμεύεται στα Συμπλέγματα του "Ιστικού Παράγοντα" (TF) και της "Προκοβερτίνης" (Π.VΙΙα), με επακόλουθο να αναστέλλεται η ικανότητα αυτών των "Παραγόντων της Πήξης του Αίματος" να διεγείρουν (με την σειρά τους) το Κεντρικό Παράγοντα Πήξης του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης", τον "Παράγοντα Stuar" (Χα), αποτρέπωντας (με αυτόν τον μηχανισμό) τον κίνδυνο θρόμβωσης των αγγείων.

Εκτός κύησης, εάν τα επίπεδα αυτού του "Φυσικού Αναστολέα της Πήξης" "TFPI" είναι χαμηλά (↓), δημιουργούνται "βλάβες" που καθοδηγούνται από την μη αδρανοποίηση της "Προκοβερτίνης" (Π.VIIα), ήτοι συμβάλλουν σε "Επαναλαμβανόμενες Αποβολές" (RSA) 1ου και 2oυ τριμήνου.

Κατά την διάρκεια της κύησης και δη στο 2ο ήμισυ αυτής, μη αδρανοποιούμενοι οι ως άνω παράγοντες πήξης, δηλαδή:
α) "Ιστικός Παράγοντας" (TF) και
β) "Προκοβερτίνη" (VII),
από Ανεπάρκεια - Χαμηλά Επίπεδα (↓) του "Αναστολέα της Ιστικής Οδού" (TFPI) ενεργοποιούν τον μηχανισμό της "Πήξης του Αίματος" και δημιουργείται:

  • Αφενός, Υψηλός Κίνδυνος Θρόμβωσης των Αρτηριών
  • Αφετέρου, Προδιαθεσικός Παράγοντας για Επαναλαμβανόμενες Αποβολές 2ου Τριμήνου
  • Ανεπάρκεια Πλακούντα, Λιποβαρή Έμβρυα και Ρήξη Πλακούντα.

Τέλος, η από του στόματος χρήση "Αντισυλληπτικών δισκίων" σχετίζεται με Χαμηλά Επίπεδα (↓) του "Αναστολέα της Ιστικής Οδού" (TFPI), άρα θα κυκλοφορούν σε Υψηλές τιμές (↑) ο "Ιστικός Παράγοντας" (TF) και η "Προκοβερτίνη" (VIIα) και με αυτόν τον μηχανισμό δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εκδήλωση "Επίκτητης Θρομβοφιλίας" και κίνδυνο αρτηριακής Θρόμβωσης.

ΙΙΙ) Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στους
"Ινωδολυτικούς Παράγοντες" του καταρράκτου "Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος"

και συνδέονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία":

Υψηλά Επίπεδα (↑) - Υψηλή Δραστικότης του Παράγοντα "ΡΑΙ-1", δηλαδή του "Αναστολέα του Ενεργοποιητή του Πλασμινογόνου" (PG)

Για να γίνουν κατανοητοί (γενικώς) πως λειτουργούν όλοι οι παράγοντες που συμμετέχουν στον "Μηχανισμό της Ινωδόλυσης", δηλαδή της λύσης της "υπερπηκτικότητας του αίματος" και κατ΄ ακολουθία της μη δημιουργίας "Θρόμβωσης", θα πρέπει καταρχάς να μελετήσουμε το "κάτω μέρος ενός από τα γραφήματα που απεικονίζουν τον "καταρράκτη Πήξης - Ινωδόλυσης".
Παραθέτω μερικές βασικές πληροφορίες:

1 ον Η "Ινωδόλυση" προωθείται όταν έχουμε Υψηλά Επίπεδα (↑) Δραστικότητα του παράγοντα "Πλασμινογόνο" (PG)

2 ον Το "Πλασμινογόνο" (PG) επηρεάζεται "θετικά" (Υψηλά επίπεδα) ή "αρνητικά" (Χαμηλά επίπεδα) από τους "Ενδογενείς Ενεργοποιητές" του, που είναι ο "tPA" και "uPA". Τα Υψηλά (↑) Επίεπδα "tPA" και "uPA" προκαλούν "ευόδωση της Ινωδόλυσης". Το αντίθετο επιτυγχάνουν τα Χαμηλά (↓) επίπεδα "tPA" και "uPA".

3 ον Οι πιο πάνω "Ενεργοποιητές" επηρεάζονται "θετικά" (Υψηλά Επίπεδα) ή "αρνητικά" (Χαμηλά Επίπεδα) από:

  • Από διάφορους εξωγενής παράγοντες και υγιεινών ή όχι συνηθειών και τρόπου ζωής (αρνητικά).
  • Από τα επίπεδα (δραστικότητα) των "Αναστολέων" τους (δηλαδή των "tPA" και "uPA") που είναι οι "ΡΑΙ-1", "ΡΑΙ-2", "ΡΑΙ-3" και "ΡΑΙ-4" (αρνητικά).

4 ον Οι πιο πάνω "Αναστολείς" της παραγράφου τρία (3), δηλαδή οι "ΡΑΙ-1,-2,-3,-4" επηρεάζονται και αυτοί "θετικά" (χαμηλά Επίπεδα (↓)) ή "αρνητικά" (υψηλά επίπεδα (↑)) από διάφορες παθολογικές καταστάσεις και υγιεινών ή όχι συνηθειών και τρόπου ζωής.

Με βάση τις πιο πάνω βασικές πληροφορίες, τις σχετικές με την λειτουργία της "Ινωδόλυσης", διευκρινίζουμε ότι:

Όταν έχουμε Υψηλά Επίπεδα (↑) - Υψηλή Δραστικότητα π.χ. του "ΡΑΙ-1" θα έχουμε και προϋποθέσεις για θρόμβωση των αγγείων, ήτοι "Θρομβοφιλία Επίκτητη" και όχι εκ γενετής (Συγγενής Θρομβοφιλία).
Αυτή η μορφή "Θρομβοφιλίας" μπορεί να συμβεί όταν η ασθενής (ή γενικότερα το άτομο) που μελετάμε:

1 ον Eίναι "Παχύσαρκο" (Ανθυγιεινές καθημερινές συνήθειες).
Υψηλός (↑) κίνδυνος θρόμβωσης, διότι μπορεί να συνοδεύεται και από Υψηλά Επίπεδα (↑) - Υψηλή Δραστικότητα του "Παράγοντα ΡΑΙ-1".

2 ον Eίναι "Υπερχοληστεριναιμικό - Υπερτριγλυκερινικό με Υψηλά Επίπεδα Ολικών Λιπιδίων", μπορεί να συνοδεύεται και από Υψηλό (↑) κίνδυνο Θρόμβωσης, διότι επίσης μπορεί να έχει και Υψηλά (↑) Επίπεδα - Υψηλή Δραστικότητα του "Παράγοντα ΡΑΙ-1". (Ανθυγιεινές Καθημερινές Συνήθειες).

3 ον Έχει στην κυκλοφορία του αίματος του "Ενδοτοξίνες" σε Υψηλά (↑) επίπεδα, όπως τον παράγοντα Νεκρώσεως των Ιστών-α (ΤΝF-a), την Ιντερφερόνη-γ (ΙΝF-γ), την Ιντερλευκίνη-2 (IL-2), την Ιντερλευκίνη-1 (IL-1), συνήθως απότοκες χρόνιας ασυμπτωματικής (υποκλινικής) φλεγμονής, η οποία ακολουθείται από Υψηλή (↑) Κυτταροτοξικότητα / φονικοτητα των ΝΚ-κυτ.

Για την ομάδα "Υπογόνιμων Ζευγαριών", η παρουσία "Ενδοτοξινών" ενεργοποιεί την σκέψη μας, όχι μόνο της εν δυνάμει δημιουργίας "Επίκτητης Θρομβοφιλίας" (ως ανεφέρθη παραπάνω), αλλά και την πιθανότητα της παρουσίας (ασυμπτωματικά) βακτηριδίων ή και Ιών στο "Στρώμα και τους Αδένες του Ενδομητρίου".

Οι πιο πάνω συνειρμοί γνώσεων, το πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια "Επίκτητη Θρομβοφιλία", που αναλύθησαν σχεδόν λεπτομερειακά ισχύουν ακριβώς οι ίδιοι και για την παρουσία Υψηλών (↑) επιπέδων και για τους άλλους "Αναστολείς ΡΑΙ", ήτοι τους ΡΑΙ-2, ΡΑΙ-3, ΡΑΙ-4.

Υπενθυμίσεις:

1 ον Στην κύηση ο "Δείκτης ΡΑΙ-1" (Αναστολέας των "Ενδογενών Ενεργοποιητών tPA και uPA του Πλασμινογόνου-PG") παράγεται και από την "Τροφοβλάστη" και τα Υψηλά (↑) Επίπεδα του [σε συνδυασμό με τα Υψηλά (↑) Επίπεδα των Π.ΧΙΙ-Hagerman, Π.ΧΙΙΙ-Σταθεροποιητής Ινώδους, Π.Ι. -Ινωδογόνο] μέχρι και την 5η εβδομάδα της κύησης είναι επιθυμητά, διότι βοηθά την ρύθμιση της Πλακουντιακής Ανάπτυξης (Πλακουντοποίησης).

2 ον Πολύ Υψηλά (↑↑↑) Επίπεδα του "Δείκτου ΡΑΙ-2" συνδέονται με:
Έμβρυο Μειωμένης Ανάπτυξης (IUGR)
Έμβρυο Μικρότερο της Ηλικίας του (Small for days)
Με Επαναλαμβανόμενες Αποβολές (RSA-RPL) που συνοδεύονται από θρομβώσεις.

Χαμηλά Επίπεδα (↓) - Χαμηλή Δραστικότης των Παραγόντων "tPA" και "uPA", δηλαδή των "Ενδογενών Ενεργοποιητών του Πλασμινογόνου (PG)", ήτοι "Ανεπαρκής Ινωδόλυσης".
Υπενθυμίζω ότι, Χαμηλά (↓) Επίπεδα των "Ενδογενών Ιστικών Ενεργοποιητών του Πλασμινογόνου (PG)" παρατηρούνται και εκ γενετής και συνιστούν την "Συγγενή ή Κληρονομική Θρομβοφιλία".
Στην παρούσα ανάλυση - περιγραφή θα αναφερθούμε πώς εξωγενείς παράγοντες και συνήθειες διαβίωσης επηρεάζουν με αρνητικό τρόπο τους πιο πάνω παράγοντες, συμβάλλοντας στην θρόμβωση των αγγείων. Δηλαδή, συνθέτουν την "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" σε ένα άτομο που έχουμε πρός μελέτη, όπως:

1 ον Η "καθιστική ζωή" και η αποφυγή της "Φυσικής άσκησης" έχουν (σχετικά) ενοχοποιηθεί (σε αντίθεση με την φυσική Άσκηση).

2 ον Ο "Διαβήτης" και γενικά η "Υπεργλυκαιμία", η οποία μπορεί να δημιουργηθεί καθ΄ οιανδήποτε τρόπο, συνηγορεί πρός αυτή την "Ροπή", ήτοι προκαλούν Χαμηλή (↓) δραστικότητα των "Ενδογενών Ενεργοποιητών του "Πλασμινογόνου" (PG), ήτοι "tPA" και "uPA" και διαταράσσεται ο Μηχανισμός της Ινωδόλυσης, άρα δημιουργούνται δευτεροπαθής συνθήκες Θρόμβωσης.

    Υπεργλυκαιμία, όμως, μπορεί να παρατηρηθεί και σε "Μη Διαβητικά άτομα" κάτω από ορισμένες συνθήκες ή/και καθημερινές συνήθειες του τρόπου ζωής ενός ατόμου, π.χ.:
  • Υπό την επήρρεια ενός ψυχικού στρές.
    Η φυσική άσκηση, δηλαδή το σωματικό στρές δεν εμπλέκεται στην αλληλουχία των γεγονότων που οδηγούν σε Ινωδολυτική Ανεπάρκεια και Επίκτητη Θρομβοφιλία, που τώρα περιγράφουμε.
  • Κατά την διάρκεια της "Γενικής Αναισθησίας"
  • Στους "Καπνιστάς"
  • Με την χρήση "Αναβολικών Στεροειδών"
  • Κατά την "Φλεβική Στάση του Αίματος"

Σε αυτές τις επίκτητες καταστάσεις παρατηρείται "Επίκτητη Ινωδολυτική Ανεπάρκεια" με συνεπακόλουθο την "Θρόμβωση των Αγγείων" (Επίκτητη Θρομβοφιλία) λόγω των χαμηλών (↓) Επιπέδων - Χαμηλή Δραστικότης των "Ιστικών Ενδογενών Ενεργοποιητών του Πλασμινογόνου (PG), δηλαδή των "Δεικτών" κυρίως του "tPA" και του "uPA".

Κατ΄ αντίθεση με ότι συμβαίνει και παρατηρείται στις περιγραφείσες παθολογικές καταστάσεις και συνήθειες (τρόπος ζωής), στους "Πότες Οινοπνευματωδών" παρατηρείται "Ινωδολυτική Επάρκεια", λόγω "Υπογλυκαιμίας" κατά την οποία έχουμε Υψηλή (↑) Δραστικότητα - Υψηλά Επίπεδα των Ιστικών Ενεργοποιητών του Πλασμινογόνου (PG), δηλαδή των tPA και uPA "Δεικτών".

Ενδιαφέρουσα είναι και η πληροφορία που ακολουθεί, αναφορικά με την "Φλεβική Στάση της Κύησης", που δύναται να προκαλείται "Επίκτητη Θρομβοφιλία" λόγω έμμεσης διαταραχής του "Ινωδολυτικού μηχανισμού", όσο χρονικό διάστημα διαρκεί.

Κατά μέσο όρο η "Φλεβική Στάση της Κύησης" χρειάζεται έξι (6) εβδομάδες μετά τον τοκετό για να επανέλθει σε φυσιολογική κατάσταση και να μην διαταράσσει πλέον τον "Μηχανισμό της Ινωδόλυσης" (Επίκτητος Θρομβοφιλία).

3 ον Η "Παχυσαρκία" και γενικά η "Υπερχοληστεριναιμία" (ανεξαρτήτων αιτίων δημιουργίας των) προκαλούν Υψηλά (↑) Επίπεδα - Δραστικότης των "Ενδογενών Αναστολέων PAI-1 και PAI-2" του "Πλασμινογόνου" (PG) και κατ΄ αυτό τον μηχανισμό δημιουργούνται "Δευτεροπαθείς Συνθήκες Θρόμβωσης".

4 ον Η παρουσία "Ενδοτοξινών" στην κυκλοφορία οτυ Αίματος, ήτοι: "TNF-a", "ΙNF-γ", "IL-1", IL-2" και λοιπές που ανήκουν στην "ΤΗ1 αντίδραση" του οργανισμού και οι οποίες καλούνται "Προφλεγμονώδεις Κυτταροκίνες", απόρροια μιας κλινικής ή υποκλινικής χρόνιας βακτηριακής ή ιοτικής φλεγμονής ή τέλος συνοδά μόρια μιας άσηπτης φλεγμονής.

Η παρουσία των ως άνω κυτταροκινών προκαλούν την δημιουργία Υψηλών (↑) Επιπέδων - Δραστικότητα των "Ενδογενών Αναστολέων ΡΑΙ-1 και ΡΑΙ-2" του "Πλασμινογόνου" (PG) και κατ΄ αυτόν τον μηχανισμό δημιουργείται "Δευτεροπαθείς Συνθήκη Θρόμβωσης". (Η παρατήρηση αυτή έχει αναφερθεί και στην παράγραφο 3 του παρόντος λήμματος στην υποσημείωση "Για την ομάδα "Υπογόνιμων Ζευγαριών").

5 ον Οι καπνιστές δημιουργούν συνθήκες "Επίκτητης ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία", καθ΄ όσον ή "Νικοτίνη" προκαλεί Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Δραστικότητα του Παράγοντα "tPA", που συνιστά ένα εκ των δύο (tPA, uPA) Ενεργοποιητών του "Πλασμινογόνου" (PG), με επακόλουθο "Ανεπαρκείς Ινωδόλυσης", άρα και πιθανή προυπόθεση για θρόμβωση των Αγγείων.

Χαμηλά (↓) Επίπεδα - Χαμηλή Δραστικότητα του "Πλασμινογόνου" (PG) Το "Πλασμινογόνο" (PG), θεωρείται από τους πλέον βασικούς "Δείκτες" που προωθούν τον "Μηχανισμό της Ινωδόλυσης".

Η "Επίκτητη Θρομβοφιλία" από Χαμηλά (↓) Επίπεδα, δηλαδή Ανεπάρκεια του "Πλασμινογόνου" (PG), είναι:
  • Αφενός, μια πολύ ενδιαφέρουσα παθολογική κατάσταση και για την Επιστήμη της Γενικής Παθολογίας, αλλά και για την Αναπαραγωγική Ιατρική και την Μαιευτική.
  • Αφετέρου, μια ιδιαίτερα πολυσύνθετη και πολυπαραγοντική "Θρομβοφιλική Πάθηση".

Μια πρώτη προσέγγιση το πώς αυτός ο "Δείκτης" μπορεί να εμπλακεί στην κατηγοροποίηση της "Επίκτητης Θρομβοφιλίας" στοιχειοθετείται από τα εξής:

1 ον Όταν το "Πλασμινογόνο" (PG) δεν Ενεργοποιείται από τους "Ενδογενείς Ενεργοποιητές" του (tPA και uPA) γιατί έχουν χαμηλή (↓) Δραστικότητα λόγω "Συγγενούς Θρομβοφιλίας" ή γιατί έχουν εξουδετερωθεί οι "Ενδογενείς Ιστικοί Ενεργοποιητές tPA και uPΑ από την υψηλή (↑) Δραστικότητα ή Υψηλά Επίπεδα των "Αναστολέων" τους (ΡΑΙ-1, ΡΑΙ-2, ΡΑΙ-3, ΡΑΙ-4) λόγω πάλι "Συγγενούς Θρομβοφιλίας" και με αυτόν και μόνο τον μηχανισμό οδηγούμεθα σε μια μορφή "Επίκτητης Θρομβοφιλίας", επακόλουθο "Δευτεροπαθούς Ανεπάρκειας - Χαμηλά Επίπεδα (↓) του Πλασμινογόνου (PG)".

2 ον Όταν (πάλι) το "Πλασμινογόνο" (PG) δεν Ενεργοποιείται από τους "Ενδογενείς Ενεργοποιητές" του (tPA και uPA) λόγω της Υψηλής (↑) Δραστικότητας ή υψηλά Επίπεδα των "Αναστολέων" τους (ΡΑΙ-1, ΡΑΙ-2, ΡΑΙ-3, ΡΑΙ-4) με άλλο "Μηχανισμό πρόκλησης τους" από τον προηγούμενο, ήτοι λόγω:

α) Παχυσαρκίας = Χαμηλά Επίπεδα (↓) tPA και uPA
(Ενδογενείς Ενεργοποιητές Πλασμινογόνου)

β) Υπερχοληστεριναιμίας = Υψηλά Επίπεδα (↑) ΡΑΙ-1 και ΡΑΙ-2 (Αναστολείς Ενδογενών Ενεργοποιητών Πλασμινογόνου, tPA και uPA)

γ) Παρουσία Ενδοτοξινών στην κυκλοφορία του Αίματος, όπως "TNF-a", "TNF-γ", "IL-1", "IL-2" λόγω προϋπαρχούσης χρονίας υποκλινικής φλεγμονής και ενεργοποίηση των "Φυσικών Κυτταροκτόνων Κυττάρων" (ΝΚ-κυτ./ΝΚ-α).

δ) Επακόλουθο υπαρχούσης κύησης (ενδέχεται να προκαλέσει Υψηλά Επίπεδα (↑) των Δεικτών "ΡΑΙ-1", "ΡΑΙ-2") (βλέπε πιο πάνω μηχανισμό δράσης τους).

ε) Υψηλών Επιπέδων (↑) "Λιποπρωτεΐνης - α" (LPα)
στην κυκλοφορία του αίματος.

στ) Υψηλών Επιπέδων (↑) "LDL"
(οικογενής Υπερχοληστεριναιμία).

ζ) Υψηλά Επίπεδα (↑) Απολιποπρωτεϊνών Α, Β και Ε (Apo-A, Apo-B, Apo-E) οι οποίες με την σειρά τους συνδέονται και σχετίζονται με Υψηλά Επίπεδα (↑) "LDL", Υψηλά Επίπεδα (↑) "Χοληστερίνης", Υψηλή (↑) "Λιπιδαιμία".

Όλοι οι πιο πάνω αναφερθέντες "Υπερλιπιδαιμικοί Παράγοντες" (παρ. ε, παρ. στ, παρ. ζ) "ανταγωνίζονται δευτεροπαθώς την Ινωδόλυση" και δύναται να οδηγήσουν σε "Θρομβωση των Αγγείων" που συνθέτουν (όπως ήδη προαναφέραμε) την "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" από "Ανεπάρκεια Πλασμινογόνου" (↓ PG) και κλινικά σχετίζονται με την εξής "Παθολογία της Κύησης":

  • Έμβρυα Μικρότερα της Ηλικίας τους
  • Αποβολές με Θρόμβωση Πλακουντιακών Αγγείων
  • Προεκλαμψία
  • Αποκόλληση Πλακούντα
  • Ενδομήτριο Θάνατο Εμβρύου

Με βάση τις μέχρι τούδε πληροφορίες, αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι:
Τα Χαμηλά (↓) Επίπεδα "Πλασμινογόνου" (PG), είτε αποδίδονται σε Συγγενή ή Κληρονομική Θρομβοφιλία, είτε σε Επίκτητο ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία, οδηγούν και στις δύο περιπτώσεις σε "Ινωδολυτική Ανεπάρκεια" και "Κίνδυνο Θρόμβωσης των Αγγείων".
Οι λόγοι, που οδηγούν σε "Θρόμβωση" λόγω χαμηλών (↓) Επιπέδων "Πλασμινογόνου" (PG) (βλέπε ένα από τα Γραφήματα του "Καταρράκτου Πήξης - Ινωδόλυσης"), είναι:

1 ον Δεν απενεργοποιούνται οι "Παράγοντες Πήξης του Αίματος" , όπως οι:

  • "Αντιαιμοφιλικός Α ή V.W" (Π.VΙΙΙ) (οδηγεί σε θρόμβωση). Επιπλέον Υψηλά (↑) Επίπεδα "Αντιαιμοφιλικού Παράγοντα - Α ή V.W" (Π.VIII) σε συνδυασμό με θετικά Αντιφωσφολιπιδικά Αντισώματα (APAs) και Ενεργοποιημένα Φυσικά Κυτταροκτόνα Κύτταρα (ΝΚ-α) συμβάλλουν και συνθέτουν τον δεύτερο τύπο "Επίκτητης Αντίστασης στην Ενεργοποιημένη C" (APC-R) (που οδηγεί και αυτή από μόνη της σε Θρόμβωση).
  • Υψηλά (↑) Επίπεδα "Προαξελαρίνης" (Π.V.) (οδηγεί σε θρόμβωση).
  • Υψηλά (↑) Επίπεδα "Σταθεροποιητή Ινώδους" (Π.ΧΙΙΙ) (οδηγεί σε θρόμβωση).

2 ον Δεν ενεργοποιείται ο "Παράγοντας της Ινωδόλυσης" "Πλασμίνη" (PL).
Η "Πλασμίνη" (PL) ανταγωνίζεται το "Ινωδογόνο" και την "Ινική" (που οδηγούν σε θρόμβωση).
Σε μια φυσιολογική Κύηση το "Πλασμινογόνο" (PG) πρέπει να είναι σε Υψηλά (↑) Επίπεδα - Υψηλή Δραστικότητα, διότι στην αντίθετο περίπτωση (είτε Συγγενούς / Κληρονομικής είτε Επίκτητης / Ανόσου Αρχής Θρομβοφιλίας) οδηγεί επί του ασφαλούς σε "Ινωδολυτική Ανεπάρκεια" και "Κίνδυνο Θρόμβωσης των Αγγείων".

IV) Απαρίθμηση "Δεικτών" που ανήκουν στις
"Πρωτεΐνες του Αίματος και άλλα Μόρια"

που συνδέονται με "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία":

Υψηλά Επίπεδα (↑) - Υψηλή Δραστικότης "Ολικής Ομοκυστεΐνης"
(Υπερομοκυστεϊναιμία - Hyn - MTHFR)

Το "MTHFR" είναι ένα ένζυμο το οποίο κατασκηνεί στο "Κυτταρόπλασμα των Κυττάρων".
Ο λειτουργικός του ρόλος είναι:
Να περιορίζει την Συγκέντρωση της "Ομοκυστεΐνης στο Αίμα".
Η μη επιθυμητή δράση της "Ομοκυστεΐνης" όταν κυκλοφορεί σε Υψηλά (↑) Επίπεδα στο Αίμα, είναι:
Ισχυρά "Τοξική" στο "Ενδοθηλιακό του Τοιχώματος των Αγγείων".

Με βάση τις δύο πιο πάνω πληροφορίες γίνεται κατανοητό ότι θα πρέπει να αναφερθούμε στους παράγοντες εκείνους που όταν είναι "Παθολογικοί" ανεβάζουν (↑) τα Επίπεδα της "Ομοκυστεΐνης" και τότε είμεθα αντιμέτωποι με μια ακόμη "Επίκτητο ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία".

Αυτός ο διαχωρισμός γίνεται διότι εάν κυκλοφορούν στο αίμα "Μεταλλάξεις του Γονιδίου της Ομοκυστεΐνης", δηλαδή διαταραγμένοι Πολυμορφισμοί αυτής, τότε έχουμε πάλι "Θρομβοφιλία", αλλά αυτή η υπο-ομάδα εντάσσεται στην κατηγορία της "Συγγενούς ή Κληρονομικής Θρομβοφιλίας" λόγω διαταραχής του μορίου της "Ομοκυστεΐνης".

Στο παρόν κεφάλαιο θα αναφερθούμε σε "διαταραχές" άλλων παραγόντων που συμβάλλουν σε "Υπερομοκυστεϊναιμία" (όχι στις "Μοριακές Μεταλλάξεις" του μορίου της) και αυτή η υπο - ομάδα εντάσσεται (όπως προαναφέρθη) στην "Επίκτητο ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" "Βιοχημικά προσδιοριζόμενη" και όχι "Μοριακά" (Μεταλλάξεις - Πολυμορφισμοί του μορίου της Ομοκυστεΐνης).

Για να είναι όλες οι πληροφορίες και απλές και κατανοητές, για το πώς δημιουργείται η "Υπερομοκυστεϊναιμία" και από ποιά επίπεδα της "Ομοκυστεΐνης" στο αίμα την χαρακτηρίζουμε την συνθήκη ως "Υπερομοκυστεϊναιμία" παραθέτω και τα εξής:

1 ον Η "Ομοκυστεΐνη" είναι μεταβολικό παράγωγο ενός απαραίτητου αμινοξέος της "Μεθειονίνης" (Γράφημα 27)

    Για τον μεταβολισμό της συμβάλλουν πέντε (5) βασικοί παράγοντες:
  • Το ένζυμο Συνθετάση της Κυσταθειονίνης (CBS)
  • Το ένζυμο Μεθυλενο - Τετραϋδρο - Αναγωγάση του Φυλλικού Οξέος (MTHFR)
  • Το συνένζυμο Φυλλικό οξύ
  • Το συνένζυμο Βιταμίνη Β12
  • Το συνένζυμο Βιταμίνη Β6
  • και άλλα


Συνεπώς ανεπάρκεια σε κάποιον ή σε κάποιους από αυτούς τους παράγοντες που συμμετέχουν στο "Μεταβολισμό της Ομοκυστεΐνης" έχει ως συνέπεια η "Ομοκυστεΐνη" να μη μεταβολίζεται πρός "Κυσταθειονίνη" και να μην αποβάλλεται ή να μην επαναμεθυλιώνεται πρός "Μεθειονίνη" και να επανακυκλοφορεί στο αίμα ως "Ομοκυστεΐνη".

Τελικό αποτέλεσμα αυτής της διαταραχής του μεταβολισμού του ενζύμου είναι να έχουμε Αυξημένη Στάθμη (↑) της "Ομοκυστεΐνης" στο πλάσμα η όποια μπορεί αν προκαλέσει:

  • Άμεση τοξική βλάβη των ενδοθηλιακών κυττάρων των αγγείων, τα οποία με την σειρά τους μπορούν να προκαλέσουν Θρόμβωση αυτών.
  • Άμεση τοξική βλάβη των ενδοθηλιακών κυττάρων των αγγείων, τα οποία με την σειρά τους μπορούν να προκαλέσουν Θρόμβωση αυτών.
  • Αναστολή του πολλαπλασιασμού των ενδοθηλιακών κυττάρων.
  • Αναστολή της προαγωγής της ανάπτυξης των λείων μυϊκών κυττάρων.
  • Αναστολή της Ενεργοποίησης της "Πρωτεΐνης C" (PC), που είναι ένας "Φυσικός Αναστολέας της Πήξης του Αίματος" (και η ανεπάρκειά του και μόνον, από μόνη της, προκαλεί θρομβώσεις).
  • Αυξημένη Συσσώρευση "Αιμοπεταλίων" και "Συγκόλληση" αυτών, με απώτερη συνέπεια:
    • την Ελάττωση του "Χρόνου Ζωής των Αιμοπεταλίων"
    • την Αυξημένη Έκλυση Αιμοπεταλιακών Παραγόντων που οδηγούν σε Αρτηριακή Εναπόθεση Αιμοπεταλίων και Θρόμβωση αυτών
  • Μείωση του "Νιτρικού Οξέος" (ΝΟ) από το "Ενδοθήλιο", με συνεπακόλουθο την Μειωμένη Διασταλτική Ικανότητα των Αγγείων, επίταση της Ισχαιμίας και Θρόμβωση αυτών.

    Το "Μονοξείδιο του Αζώτου" (ΝΟ):
  • Παράγεται από το Ενδοθήλιο των Αγγείων
  • Η "Συνθετάση του ΝΟ" εκφράζεται και στον πλακούντα
    Το "ΝΟ" είναι ένας "Ρυθμιστής" που ελέγχει τις εξής λειτουργίες:
  • Προκαλεί Αγγειοδιαστολή
  • Συμμετέχει στην Ανοσορύθμιση
  • Αναστέλλει την Συσσώρευση των Αιμοπεταλίων.

Οι "στοχευμένες" επιπλοκές της "Υπερομοκυστεϊναιμίας" που αφορούν ειδικά την "Αναπαραγωγική Διαδικασία" (χωρίς να αποκλείεται συγχρόνως και οι συνυπάρξεις των προαναφερομένων), είναι οι εξής:

  • Θρόμβωση των Αγγείων του Πλακούντα
  • Αποβολή 1ου τριμήνου
  • Ρήξη Θυλακίου
  • Ρήξη Πλακούντα
  • Συνοδός Επιπλοκή στην Υπερδιέγερση των Ωοθηκών
  • Συνοδός Επιπλοκή στον Σακχαρώδη Διαβήτη
  • Σύνηθες Εύρημα στο Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCO2)



2 ον H Ομοκυστεΐνη, ίσως να είναι και ο μόνος "Θρομβοφιλικός Δείκτης", για τον οποίο η διακύμανση των τιμών αναφοράς, που δίδουν τα εργαστήρια, δηλαδή οι "Φυσιολογικές Τιμές" της "Ομοκυστεϊνης" από μόνες τους να μην προσδιορίζουν και το εκάστοτε παθολογικό υπόβαθρο που σηματοδοτούν, ήτοι:

  • Επίπεδα "Ομοκυστεΐνης" στον όρο "Εκτός Κύησης" πρέπει να κυμαίνονται από "5-15μmol/l". Τιμές πάνω (↑) από αυτά τα επίπεδα θεωρείται "Προδιαθεσικός Παράγων Θρομβοφιλίας".
  • Επίπεδα "Ομοκυστεΐνης" στον όρο, "κατά την Διάρκεια της Κύησης" πρέπει αν είναι χαμηλότερες (↓) από ότι "Εκτός Κύησης" και να κυμαίνονται από "6-8μmol/l".
  • Επίπεδα "Ομοκυστεΐνης" στον όρο "Επί Κυήσεως 1ου τριμήνου" εάν κυμαίνονται πάνω (↑) από τα "6-8μmol/l", αποτελούν "Προδιαθεσικό Παράγοντα Ρήξης του Πλακούντα".

Μετά τα ολίγα εισαγωγικά, θα πρέπει αν ορίσουμε ποτέ έχουμε "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" από Υψηλά (↑) Επίπεδα - Δραστικότητα της "Ομοκυστεΐνης".
Με βάση τις Αρχές που γενικώς δημιουργούνται οι "Επίκτητες η Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίες", όπως:

  • Κακές Διαιτητικές Συνήθειες
  • Ανθυγιεινός Τρόπος ζωής
  • Επακόλουθο κάποιας άλλης "Παθολογίας" που προηγήθηκε.

Eίναι τα βασικά αιτιολογικά αίτια της "Επίκτητης ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίας από Υπερομοκυστεϊναιμια".
Στην συγκεκριμένη περίπτωση της "Επίκτητης ή Άνοση Αρχής Θρομβοφιλίας λόγω Υπερομοκυστεΐναιμίας" έχουν ενοχοποιηθεί και τα παρακάτω (και αυτά είναι καλά τεκμηριωμένα), όπως:
Χαμηλή Δράσις (↓) του ενζύμου "5-Μέθυλοτετραϋδροφυλικού οξέος (MTHFR), συνέπεια Ανεπάρκειας Αποθεμάτων:

  • Φυλικού Οξέος
  • Βιταμίνης Β6
  • Βιταμίνης Β12

ως επακόλουθο κακής διατροφής και ανθυγιεινών συνηθειών (Επίκτητη η Άνοσης Αρχής Υπερομοκυστεϊναιμία).
Πρέπει να έχουμε υπόψιν μας, για τα συνένζυμα "Φυλικό Οξύ" και "Βιταμίνη Β12", και τις ακόλουθες πληροφορίες με πρακτική αξία για την χορήγηση ιδιοσκευασμάτων που θα καλύψουν την "Συνενζυμική Ανεπάρκεια", ήτοι:

  • Τα μικρά αποθέματα "Φυλλικού Οξέος" εάν δεν καλυφθούν εγκαίρως, εκδηλώνουν "Ανεπάρκεια" μέσα σε λίγες εβδομάδες.
  • Τα μικρά αποθέματα "Βιταμίνης Β12" εκδηλώνουν "Ανεπάρκεια" μετά από τρία (3) χρόνια.
    Το ίδιο τελικό αποτέλεσμα έχουμε (αλλά μέσω άλλου ενδιάμεσου βιοχημικού μηχανισμού), όταν ο/η ασθενής έχει:
  • Υψηλά επίπεδα "χοληστερίνης"
  • Υψηλά επίπεδα "Τριγλυκεριδίων"
  • Υψηλά επίπεδα "Ολικών Λιπιδίων"
  • Χαμηλά επίπεδα "Σακχάρου Αίματος"

ως επακόλουθο (και εδώ) κακής διατροφής και μη υγιεινών συνηθειών ή λόγω οικογενούς προδιάθεσης (Επίκτητης η Άνοσης Αρχής Υπερομοκυστεΐναιμία).
Θεωρείται σημαντικό, να έχουμε κατά νου τα φυσιολογικά επίπεδα των Βιταμινών Β6, Β12 και Φυλικού Οξέος (τα οποία ως ανεφέρθη είναι τα μεταβολικά ένζυμα του μεταβολισμού του ΜΤΗFR), ούτως ώστε επί ανεπάρκειας αυτών να καθορισθεί το "Διαιτητικό Σχήμα" που έχει ανάγκη ο /η ασθενής και επιπλέον να χορηγηθούν "Φαρμακευτικά Ιδιοσκευάσματα" για να αποτραπεί η "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία εξ Υπερομοκυστεϊναιμίας":

  • Βιταμίνη Β6 (φυσιολογικές τιμές σε Διεθνείς Μονάδες) = 20-120nmol/L
  • Βιταμίνη Β12 (φυσιολογικές τιμές σε Διεθνείς Μονάδες) = 118-701nmol/L
  • Φυλικό Οξύ (5-Μέθυλοτετραϋδροφυλικό οξύ) (φυσιολογικές τιμές σε Διεθνείς Μονάδες) = 5-8nmol/L

Διαταραχές του "Λιπιδιακού Συστήματος"

Όπως έχουμε αναφέρει η "Υπερλιπιδαιμία" δρά "Ανταγωνιστικά στην Ινωδόλυση" (δηλαδή στο μηχανισμό λύσης των Θρόμβων) και κατά συνέπεια "αυξάνεται ο κίνδυνος θρόμβωσης" (που συνθέτει ένα από τους παράγοντες της "Επίκτητης η Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλίας Βιοχημικά προσδιοριζόμενης).

Πιο συγκεκριμένα αυξάνει (↑) τα Επίπεδα, την Δραστικότητα, των "Ενδογενών Αναστολέων της Ινωδόλυσης ΡΑΙ-1 και ΡΑΙ-2" με επακόλουθο πτώση (↓) των Επιπέδων, της Δραστικότητας των "Ενδογενών Ιστικών Ενεργοποιητών του Πλασμινογόνου "(PG)", δηλαδή των "tPA" και uPA" και με τελικό αποτέλεσμα Αναστολή της Ενεργοποίησης του "Πλασμινογόνου" (PG) και Αυξημένο (↑) κίνδυνο Θρόμβωσης των Αγγείων.

Στην Κύηση διαταραχές του "Λιπιδιακού Συστήματος" είναι συνυφασμένες με:
Έμβρυα μικρότερα της ηλικίας τους
Έμβρυα με υπολειπόμενη ανάπτυξη
Αποβολές με θρόβωση

Ο συνδυασμός Υψηλών (↑) Επιπέδων "Λιποπρωτεΐνης Χαμηλής Πυκνότητας" (LDL) με θετικά (+) "Αντιφωσφωλιπιδικά Αντισώματα" (APAs) προκαλεί "Διασταυρωμένη Αντίδραση" και Καταστροφή των Αιμοφόρων Αγγείων, μέσω "Οξειδωτικού Στρές".

Το "Οξειδωτικό Στρές" είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να υποδηλωθεί η διαταραχή της ισορροπίας ανάμεσα στις συγκεντρώσεις των "Δραστικών Μορφών Οξυγόνου" και του "Αντιοξειδωτικού Μηχανισμού" του οργανισμού.

Τί είναι γνωστόν:


Σχεδόν, όλες οι επιβλαβείς επιδράσεις του "Οξυγόνου" οφείλονται στον σχηματισμό "Ελευθέρων Ριζών Οξυγόνου" και άλλων "Δραστικών Παραγώγων του Οξυγόνου".
Με τον όρο "Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου" ορίζεται:

"Κάθε άτομο ή μόριο που φέρει ένα ή περισσότερα Ασύζευτα Ηλετρόνια και σχηματίζονται, κυρίως, με Οξειδο-αναγωγικές Αντιδράσεις".


Τις προκαλούν στα κύτταρα οι "Ελεύθερες Ριζες Οξυγόνου":

Προσβάλλουν τα "Πολυακόρεστα Λιπαρά Οξέα" των κυτταρικών μεμβράνων, "αφαιρώντας τους ένα άτομο Υδρογόνου".


Με τον μηχανισμό αυτόν (που συνοπτικά περιγράφηκε) ξεκινάει η "Λιπιδιακή Υπεροξείδωσης" ήτοι το "Οξειδωτικό Στρές", που εξελίσσεται σε τρείς φάσεις.
Ωστόσο, διάφορες καταστάσεις Ενδογενείς, όπως Υψηλά (↑) Επίπεδα "Λιπαρών Χαμηλής Πυκνότητας" (LDLs) και Εξωγενείς επιδράσεις, όπως η "Μόλυνση της Ατμόσφαιρας", περιβαλλοντικές "Μεταλλαξιογόνες ουσίες" κ.α. παράγουν "Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου" και "Δραστικές ή Διαταραγμένες Ρίζες Οξυγόνου ή Αντιδραστικά Είδη Οξυγόνου "(ROS) (όπως Ανιόν Υπεροξειδίου, Υπεροξείδιο Υγρογόνου, Ρίζα Υδροξυλίου).
Η συνεχής αύξηση των μεταβολών αυτών (δηλαδή τα αυξημένα επίπεδα στον οργανισμό των προϊόντων που προαναφέραμε), όπως:
Οι Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου
Τα Αντιδραστικά Είδη Οξυγόνου
φυσιολογικά εξισορροπούνται από ένα ανάλογο ρυθμό "Εξουδετέρωσης" τους από:
Αντιοξειδωτικούς Μηχανισμούς
Ενζυμικούς Μηχανισμούς
Μη Ενζυμικούς Μηχανισμούς
Αφού "μυηθήκαμε" και στους "Εξουδετερωτικούς Μηχανισμούς", τώρα είμεθα σε θέση να ορίσουμε το "Οξειδωτικό Στρές" και ως εξής:

"Οξειδωτικό Στρές" καλείται η κατάσταση που εμφανίζεται στον Οργανισμό ενός Ατόμου, όταν η ισορροπία "Οξείδωσης - Αντιοξείδωσης (εξουδετέρωσης)" διαταράσσεται πρός όφελος των "Ενεργών Μεταβολιτών του Οξυγόνου", που είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε αυξημένο "Οξειδωτικό Φορτίο" που έχει συσχετισθεί με την ύπαρξη του "Οξειδωτικού Στρές".

Πώς συσχετίζεται το "Οξειδωτικό Στρές" με την "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία":
Το "Οξειδωτικό Στρές" και εν προκειμένω τα Υψηλά (↑) Επίπεδα "Λιπαρών Χαμηλής Πυκνότητας" (LDLs) προκαλούν μετατροπή των "Ενδοθηλιακών Κυττάρων των Αγγείων" σε "Μυοϊνωδοβλάστες" μέσω του "Μετασχηματιστικού Αυξητικού Παράγοντα β1" (TGF-β1) και του "Μετασχηματιστικού Αυξητικού Παράγοντα β2" (TGF-β2) στους οποίους επιδρούν και αυξάνουν την έκφρασή τους.
Το αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης (του TGF-β1 και TGF-β2) στα Ενδοθηλιακά Κύτταρα των Αγγείων, είναι:

Να χάσουν τις φυσιολογικές τους Ιδιότητες τα Ενδοθηλιακά κύτταρα των Αγγείων και να αποκτήσουν "Ινωτική Συμπεριφορά" (σκλήρυνση) και "Αγγειακή Δυσλειτουργία".


Συμπερασματικά, για την "Επίκτη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία Βιοχημικά Προσδιοριζόμενη", καταθέτουμε και τα εξής:

"Τα Υψηλά (↑) και Οξειδωμένα Επίπεδα των Λιπαρών Χαμηλής Πυκνότητας (LDLs) προσλαμβάνονται ακατάπαυστα από τα Μακρόφαγα Κύτταρα του Ενδοθηλίου, τα οποία με την σειρά τους μετατρέπονται σε "Αφρώδη Κύτταρα" και ξεκινάει η δημιουργία των "Αθηρωματικών Πλακών στα Αγγεία" (και ιδία στις Αρτηρίες από τις Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου) που οδηγούν με γοργό ρυθμό σε Αρτηριοσκλήρυνση, άρα και Υψηλό (↑) κίνδυνο "Θρόμβωσης".

Να ληφθεί υπόψιν ότι οι "Μετασχηματιστικοί Αυξητικοί Παράγοντες "TGF-β1" και "TGF-β2" αυξάνουν την έκφραση τους, υπό την δράση των Υψηλών (↑) Επιπέδων "Λιπαρών χαμηλής Πυκνότητας" (LDLs), δρώντες ως Αυτοκρινείς Αυξητικοί Παράγοντες (δηλαδή στο σημείο που παράγονται, στο Ενδοθήλιο των Αγγείων) και επιτελούν πολλές κυτταρικές λειτουργίες μεταξύ των οποίων και:
τον έλεγχο της κυτταρικής ανάπτυξης
τον έλεγχο του κυτταρικού πολλαπλασιασμού
την διαφοροποίηση των κυττάρων
τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωσης)

3ον. Διαταραχές των Επιπέδων του "Σακχάρου του Αίματος"
και λοιποί "Ανθυγιεινοί Τρόποι Διαβίωσης", όπως:

  • Στρές (Ψυχικό - Σωματικό)
  • Κάπνισμα
  • Χρήση Αναβολικών Στεροειδών
  • Πότες Οινοπνευματωδών
  • Φλεβική Στάση
  • Φυσική Άσκηση
  • Παχυσαρκία
    Σε αυτή την "Ομαδοποιημένη Κατηγορία" εντάσσονται δύο επιμέρους ομάδες ασθενών, δηλαδή άτομα που υπό την επίδραση κάποιας νόσου ή κάποιων εξωγενών παραγόντων εμφανίζουν:
  • Υπεργλυκαιμία
  • Υπογλυκαιμία
    Στην πρώτη ομάδα (της "Υπεργλυκαιμίας") εντάσσονται άτομα, που:
  • πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου Ι και τύπου ΙΙ
  • είναι Καπνιστές
  • λαμβάνουν "Αναβολικά Στεροειδή" φάρμακα
  • ευρίσκονται κάτω από Ισχυρές Συνθήκες Στρές
  • τα Παχύσαρκα Άτομα

Στην παραπάνω ομάδα ασθενών προκαλείται "Επίκτητη ή άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" λόγω διαταραχής του "Ινωδολυτικού Μηχανισμού" με αποτέλεσμα "Ινωδολυτική Ανεπάρκεια".

Πιο συγκεκριμένα στους ασθενείς αυτής της ομάδας εντοπίζονται Χαμηλά (↓) Επίπεδα του "Ιστικού Ενδογενούς Ενεργοποιητού του Πλασμινογόνου" (PG), δηλαδή του Δείκτου Ινωδόλυσης "tPA" που έχει ως επακόλουθο την θρόμβωση των αγγείων και την δημιουργία "Επίκτητης ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία Βιοχημικά προσδιοριζόμενη".

    Οι αρνητικές συνέπειες στην κύηση, στις πιο πάνω αναφερόμενες περιπτώσεις, είναι:
  • Έμβρυα με Υπολειπόμενη Ανάπτυξη (IUGR)
  • Έμβρυα Μικρότερα της Ηλικίας Κυήσεως τους (Small for days)
  • Αποβολές με Συνοδές Θρομβώσεις.

Στην δεύτερη ομάδα (της "Υπογλυκαιμίας") δεν παρατηρούνται συνθήκες που ευοδώνουν την "Θρομβοφιλία", αντίθετα προωθείται ο "Ινωδολυτικός μηχανισμός", ο οποίος ανταγωνίζεται την "Θρόμβωση" και δεν εκδηλώνεται "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία".

    Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τα εξής άτομα:
  • Πότες Οινοπνευματωδών Ποτών (που προκαλούν δευτεροπαθή "Υπογλυκαιμία")
  • Με φλεβική στάση
    Ειδικά για την "Φλεβική Στάση της Κύησης" αναφέραμε ότι απαιτούνται έξι (6) εβδομάδες μετά τον τοκετό για να επανέλθει στα φυσιολογικά.
  • Που επιδίδονται σε Φυσική Άσκηση.

Στην "Ομάδα αυτή" εντοπίζονται Υψηλά (↑) Επίπεδα του "Ιστικού Ενδογενούς Ενεργοποιητού tPA του Πλασμινογόνου" (PG), μέσω του οποίου προωθείται όπως έχει αναφερθεί ο "Ινωδολυτικός Μηχανισμός" και κατ΄ ακολουθία μειώνεται ο κίνδυνος θρόμβωσης και η δημιουργία "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία, Βιοχημικά προσδιοριζόμενη".

4ον. Υψηλά (↑) Επίπεδα Κυκλοφορούντων "Ενδοτοξινών"
Σε αυτό το λήμμα θα παραθέσουμε μερικές βασικές πληροφορίες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και με τα "ΝΚ-κύτταρα" και τις "Ενδοτοξίνες", οι οποίες παράγονται όταν ενεργοποιηθούν τα "ΝΚ-κύτταρα".

    Οι πλέον πολυσυζητημένες (κλασσικές) "Ενδοτοξίνες" θεωρούνται οι κάτωθι:
  • Ο "Παράγοντας Νέκρωσης των Ιστών - α" (TNF-α)
  • Η "Ιντερφερόνη-γ" (INF-γ)
  • Η "Ιντερλευκίνη-2" (IL-2)
  • Η "Ιντερλευκίνη-1" (IL-1)
    Συνήθως, η παρουσία των προαναφερομένων "Ενδοτοξινών" είναι απότοκος της παρουσίας ήδη υπαρχούσης φλεγμονής (σηπτικής ή άσηπτης) η οποία θα μπορούσε να είναι:
  • Οξεία (κλινικά εμφανής)
  • Υποξεία (υποβόσκουσα)
  • Χρονία Ασημπτωματική
    Απλά παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε είναι π.χ.:
  • Μια Περιοδοντίτης (είναι ισχυρός πυροδότης)
  • Μια Πυελική φλεγμονή Βακτηριακή (Σαλπιγγίτις)
  • Η Ενδομητρίωσης (ανεξαρτήτου βαρύτητος, θεωρείται άσηπτη - μη βακτηριακή φλεγμονή)
  • κ.α.

Πολλά από τα περιστατικά γυναικών με "Αναπαραγωγικά προβλήματα", συνήθως έχουν "Χρόνια Βακτηριακή ή Ιοική Υποκλινική - Ασυμπτωματική Ενδομητρίτιδα" που εδράζεται στο στρώμα ή/και στους αδένες του ενδομητρίου, οι οποίες συνοδεύονται με υψηλά (↑) Επίπεδα "Ενδοτοξινών" (κυτταροκινών).
Θεωρείται βασική γνώση ότι, για να προκληθεί η επαγωγή (απελευθέρωση) "Ενδοτοξινών" συνήθως πρέπει προηγουμένως να έχουν:
Ενεργοποιηθεί τα "Φυσικά Κυτταροκτόνα Κύτταρα" (ΝΚ-α)
ή/και τα "Ιστοκύτταρα
ή/και τα Μακροφάγα Κύτταρα

Κατά συνέπεια, η "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία "(Βιοχημικά προσδιοριζόμενη) επακόλουθος μιας "Χρόνιας Υποκλινικής ή/και Οξείας Φλεγμονής" συνοδεύεται - συνυπάρχουν (σε αυτές τις περιπτώσεις) δύο "Θρομβογόνες" συνθήκες, ήτοι:

Διαταραχή (έκπτωση) της "Φυσιολογικής Αναστολής του Μηχανισμού της Πήξης του Αίματος"
Η συνθήκη αυτή είναι αποτέλεσμα επηρεασμού του "Προθρομβοτικού Φαινότυπου" εξαιτίας της "Μειωμένης (↓) Αντίστασης της Ενεργοποιημένης Πρωτεΐνης C" (APC-R) και μάλιστα χωρίς την παρουσία θετικού του Δείκτου Θρόμβωσης, "V-Leiden".
Συμπερασματικά, καταλήγουμε στο ότι, λόγω της παρουσίας των "Ενεργοποιημένων Φυσικών Κυτταροκτόνων Κυττάρων" (ΝΚ-α) δημιουργείται "Επίκτητη Αντίσταση στην Ενεργοποιημένη Πρωτεΐνη C" (APC-R), με επίπεδα "APC-R" χαμηλά, ήτοι κάτω του απολύτου αριθμού δύο (2).

Αυτές καθ΄ αυτές οι "Ενδοτοξίνες" συνιστούν θρομβογόνες συνθήκες από μόνες τους, διότι ανταγωνίζονται τον "Φυσιολογικό Μηχανισμό της Ινωδόλυσης".
Πιο συγκεκριμένα η "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" και ο κίνδυνος Θρόμβωσης των αγγείων από τις "Ενδοτοξίνες" καθοδηγείται από:
"Την δημιουργία Υψηλών (↑) Επιπέδων "Ιστικών Ενδογενών Αναστολέων (PAI-1 και PAI-2)" κατά των Χαμηλών (↓) Επιπέδων των "Ιστικών Ενδογενών Ενεργοποιητών του Πλασμινογόνου (PG)", δηλαδή των "tPA" και "uPA", από την αρνητική δράση εναντίον τους των "PAI-1" και "PAI-2".
Αυτού του τύπου η "Επίκτητη ή Άνοσης Αρχής Θρομβοφιλία" με την διπλή αρνητική κατεύθυνση οδηγεί τις "Εγκύους Ασθενείς", σε:
Προεκλαμψία
Έμβρυο Υπολειπόμενης Ανάπτυξης (IUGR)
Έμβρυο Μικρότερο της Ηλικίας του (Small for days)
Αποβολές με Θρομβώσεις

ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ – «Β» / INDEX