ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ - "Α" ΕΝΟΤΗΤΑ
ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
Οξειδωτικό Στρές - Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου (EPO) ή Διαταραγμένες Ρίζες Οξυγόνου (ROS - Θρομβοξάνη)
Οξειδωτικό Στρές
Έχουμε αναφέρει σε πολλά σημεία (στις αμέσως προηγούμενες αναλύσεις) για την επίδραση διαφόρων βλαπτικών παραγόντων που οδηγούν στην δημιουργία / διέγερση του "Οξειδωτικού Στρές". Με απλοϊκούς χαρακτηρισμούς, θα μπορούσαμε να δεχθούμε ότι το "Οξειδωτικό Στρές" είναι ο "Κακός Δαίμονας": της Καλής Υγείας της Ακεραίας Λειτουργίας των Αγγείων υπεύθυνος για πολλές από τις Αναπαραγωγικές Αποτυχίες των Υπογόνιμων Ζευγαριών και άλλων Παθολογικών Καταστάσεων
Διαδραματίζει σπουδαίο και κεντρικό ρόλο στις "Μικρο - και Μακροαγγειακές Επιπλοκές". Το "Οξειδωτικό Στρές" αντιπροσωπεύει μια διαταραχή ισορροπίας μεταξύ:
- της Παραγωγής Δραστικών Μορφών Οξυγόνου (ROS)
- και της Ικανότητος ενός Βιολογικού Συστήματος να Αδρανοποιεί τα Τοξικά αυτά Μόρια
ο Οργανισμός "επισκευάζει" τις βλάβες που προκάλεσαν οι Δραστικές (ή Διαταραγμένες) μορφές Οξυγόνου (ROS). Μια ακόμα αποδεκτή έκφραση, που ορίζει το "Οξειδωτικό Στρές", είναι και η εξής: "Οξειδωτικό Στρές" ορίζεται η Διαφορά μεταξύ της Αυξημένης Παραγωγής και της Μειωμένης Αποδόμησης των "Ελευθέρων Ριζών Οξυγόνου" (EPO), οι οποίες παράγονται κατά τις διάφορες "Μεταβολικές Διεργασίες". Με άλλα λόγια (χαριτολογώντας) μπορούμε να δεχθούμε ότι, οι "Ελευθέρες (EPO) / Διαταραγμένες (ROS) Ρίζες Οξυγόνου", είναι το τίμημα που πληρώνουν οι ζωϊκοί οργανισμοί που ζούν σε ένα περιβάλλον με Οξυγόνο.
Οι σπουδαιότερες "Ρίζες Οξυγόνου" (EPO) ταξινομούνται στις εξής κατηγορίες:
- το Άνιον του Σουπεροξειδίου (Ο2) (συνδυασμός Ελευθέρων Ριζών και Ιόντων)
- η Υπεροξειδική Ρίζα (ΗΟ2)
- το Υπεροξείδιο του Υδρογόνου (Η2Ο2-)
- η Υδροξυλική Ρίζα (ΟΗ)
- τα Υπεροξείδια των Λιπιδίων / Λιποϋπεροξική Ρίζα (ΙΟΟ-)
- το Άνιον του Περοξινιτρίτη (ΟΝΟΟ-)
- το Υποχλωριώδες Άνιον (CIO-)
Πώς λειτουργούν βλαπτικά οι "Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου (EPO) ή Διαταραγμένες Ρίζες Οξυγόνου (ROS):
Οι "Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου" (ΕΡΟ/ROS) είναι πολύ ασταθή μόρια με μικρή διάρκεια ζωής, οι οποίες φέρουν ένα "Μονήρες Ηλεκτρόνιο" στην εξωτερική τους στοιβάδα. Όταν αντιδράσουν με διάφορα μόρια (π.χ. κύτταρα, ιστούς, όργανα) "κλέβουν" από αυτά ένα "Ηλεκτρόνιο" για να "ζευγαρώσουν" το δικό τους "Μονήρες Ηλεκτρόνιο". Η συνέχεια είναι ότι: Τα διάφορα μόρια που έχασαν ένα "Ηλεκτρόνιο" μετατρέπονται τα ίδια σε "Ελεύθερες Ρίζες" και το φαινόμενο αυτό έχει ώς επακόλουθο να διαταράσσεται η "Μοριακή Αρχιτεκτονική" των προσβεβλημένων μορίων (κύτταρα, ιστοί, όργανα) που πυροδοτεί μια αλυσιδωτή αντίδραση (στα μόρια), με αποτέλεσμα την "Κυτταρική βλάβη". Συνεπώς, και η παρατεταμένη έκθεση του οργανισμού σε "Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου (ΕΡΟ) / Διαταραγμένες Ρίζες Οξυγόνου (ROS)" συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην "Διαδικασία της Γήρανσης του Οργανισμού". Το "Ανοσοποιητικό Σύστημα του Ανθρώπου" μέσω των "Ενεργοποιημένων Φαγοκυττάρων" ενισχύει τον "Φονικό Μηχανισμό του, εναντίον των διαφόρων Παθογόνων Μορίων".
-
Η ακολουθία που χρησιμοποιεί το Ανοσολγοικό Σύστημα γι΄ αυτόν τον σκοπό είναι η εξής:
- τα Ενεργοποιημένα Φαγοκύτταρα του παράγουν "ROS"
- τα Ενεργοποιημένα Φαγοκύτταρα παράγουν "Μονοξείδιο του Αζώτου" (ΝΟ)
- τα Ενεργοποιημένα Φαγοκύτταρα του παράγουν τον ιδιαίτερα δραστικό "Περοξυνιτρίτη" (ΟΝΟΟ-) = Ελεύθερη Ρίζα Οξυγόνου (ΕΡΟ)
-
Η άλλη "Όψη του Νομίσματος" για την Προστασία του Οργανισμού μας από τις "Ελεύθερες Ρίζες Οξυγόνου" (ΕΡΟ) είναι:
- η κατανάλωση βιταμινών (Α, D, C και Ε)
- η κατανάλωση Φαινολών, Πολυφαινολών και Φλαβινοειδή
- ο κατάλληλος τρόπος μαγειρέματος των τροφών
- η χρήση ισχυρών Αντιοξειδωτικών
- η Απώλεια βάρους
Θρομβοξάνη
Η "Ενεργοποίηση των Αιμοπεταλίων" είναι ένας προγνωστικός δείκτης επαπειλούμενου "Ισχαιμικού Επεισοδίου" όπου δεί του σώματος. Όταν "ενεργοποιηθούν τα Αιμοπετάλια" παράγουν, εκτός άλλων μορίων, και "Θρομβοξάνη". (Λεπτομέρειες για τα "Αιμοπετάλια" θα αναφερθούν στην συνέχεια στο λήμμα με επικεφαλίδα "Β ΕΝΟΤΗΤΑ", στο Υποκεφάλαιο "Επίκτητη Θρομβοφιλία Άνοσης Αρχής - βιοχημικά και Μοριακά Προσδιοριζόμενη"). Η "Θρομβοξάνη" είναι προιόν της "Κυκλοξυγενάσης" που παράγεται (ως έχει αναφερθεί) από τα "Ενεργοποιημένα Αιμοπετάλια". Είναι ανταγωνιστής της "Προστακυκλίνης" και προκαλεί: Αγγειοσυστολή Συσσώρευση Αιμοπεταλίων
Και οι δύο ως άνω ιδιότητες της λειτουργούν υπέρ της "Θρόμβωσης των Αγγείων".