ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΑ – ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ (2)

ΤΟ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ο ρόλος του Ανοσολογικού Συστήματος

Από πολλά χρόνια είναι πλέον εμπεδωμένη γνώση ότι, ΤΟ ΑΝΟΣΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ελέγχει επιπλέον και τα νεοσχηματισθέντα έμβρυα που έχουν εγκατασταθεί στη μήτρα της γυναίκας (είτε με φυσικό τρόπο, είτε μετά από εξωσωματική διαδικασία).
Καταρχάς , το «Ανοσολογικό Σύστημα» της γυναίκας (που φέρει το έμβρυο) κάνει «αναγνώριση» των γενετικών πληροφοριών που φέρει το έμβρυο, εν συνεχεία «επεξεργάζεται» τις πληροφορίες αυτές και τέλος, αναλόγως, εάν εκλάβει το έμβρυο ως «σήμα κινδύνου» ή «όχι» του συμπεριφέρεται:

  • είτε «φιλικά» και το προστατεύει
  • είτε «εχθρικά» και το καταστρέφει.

Εκτεταμένες και εμπεριστατωμένες επιστημονικές μελέτες της σύγχρονης ιατρικής, δηλαδή της «Αναπαραγωγικής Ανοσολογίας», έχουν αποδείξει με αδιαφιλονίκητο τρόπο και μεθόδους, ότι:

«Μια τροποποίηση της (εχθρικής) Ανοσολογικής Συμπεριφοράς της υποψήφιας μητέρας» πρέπει αν είναι η βασική θεραπευτική αρχή, για μια μελλοντική επιτυχημένη εγκυμοσύνη.
Συνεπώς!!!…

Το όλο θέμα «των αποτυχιών των ζευγαριών να γίνουν γονείς», με οποιαδήποτε μέθοδο και τεχνική, θα πρέπει:

  • Να το δούμε
  • Να το σκεφτούμε
  • Να το αντιμετωπίσουμε
  • και από μια άλλη διάσταση, αυτήν της «Ανοσολογικής Εποπτείας».

Ως «Ανοσολογική Εποπτεία», ορίζονται:
Όλες οι πολύ λεπτές, ευαίσθητες και συγχρόνως πολύπλοκες λειτουργίες του «Ανοσολογικού (Αμυντικού) Συστήματος» ενός οργανισμού.

Η «Ανοσολογική Εποπτεία», του Ανοσολογικού Συστήματος της γυναίκας, σε ότι αφορά την «μήτρα» της, αναφέρεται:

  • 1ον Στην θετική ή αρνητική «Υποδεκτικότητα» της ίδιας της μήτρας, έναντι των μεταφερόμενων (με οποιοδήποτε τρόπο) σ΄ αυτήν εμβρύων.
  • 2ον Στην θετική ή αρνητική «Δεκτικότητα» του ενδομητρίου, με την παρουσία «προσκολλητικών ουσιών» (σε ικανές ποσότητες και με φυσιολογικούς πολυμορφισμούς μόρια) που συμβάλλουν στην ομαλή και αποτελεσματική «Εμφύτευση του Εμβρύου» στο ενδομήτριο.

Η «Ανοσολογική Εποπτεία», σε ότι αφορά τα ίδια τα «έμβρυα», αναφέρεται:
Στην βιωσιμότητα ή θνησιμότητα τους (μεταλλαξιογόνα θνησιγενή), λόγω των νέων συνδυασμών του DNA τους που δημιουργούνται μετά την γονιμοποίησή τους (από την σύντηξη των γαμετών, σπερματοζωαρίου – ωαρίου, που συμβάλλουν ο κάθε ένας με το μισό DNA του).

Ποτέ, και για κανένα έμβιο είδος, ο «θάνατος» (και στην προκειμένη περίπτωση ή αποτυχία εξέλιξης και ανάπτυξης του γονιμοποιημένου ωαρίου ή των εμφυτευμένων εμβρύων) δεν είναι απλώς ένα τυχαίο γεγονός, κάτι «άσχημο συνέβη», κάτι «δεν πήγε καλά».

Η σύγχρονη ιατρική βιβλιογραφία πιστεύει και έχει αποτυπώσει ότι…
Tα αίτια:
  • της Υπογονιμότητας
  • των Επαναλαμβανόμενων Αποβολών
  • των Επαναλαμβανόμενων Αποτυχιών στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση
  • της Αποτυχημένης Εμφύτευσης του Εμβρύου
  • της Προεμφυτευτικής Αποβολής (χημική κύηση)
  • και μεγάλο μέρος της Παθολογίας της Κύησης (όπως ο πρόωρος τοκετός, ή προεκλαμψία, ή αποκόλληση του πλακούντα, τα έμβρυα μικρότερα της ηλικίας τους, ή υπέρτασης της κύησης κ.α.)
  • είναι συνήθως «Ανοσολογικά».

Πρός αυτήν την κατεύθυνση στρέφονται σήμερα και οι κλινικές και πειραματικές έρευνες, στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια για να αποσαφηνιστούν πλήρως και να γίνουν ευρέως γνωστοί οι Ανοσολογικοί Μηχανισμοί που υποκρύπτονται πίσω από μια Αναπαραγωγική Αποτυχία.