ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ - "Α" ΕΝΟΤΗΤΑ
ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
θέλω να διευκρινίσω ότι δεν θα αναφερθώ στο παρών λήμμα:- ούτε σαν αιματολόγος
- ούτε σαν βιοχημικός
την αναπαραγωγική αποτυχία και τις αιτίες που την προκαλούν.
Δεδομένα που συγκεντρώθηκαν τα τελευταία χρόνια, υποδεικνύουν ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια μιας φυσιολογικής κύησης, η ικανότητα της μητέρας να παράγει θρόμβους στη μήτρα και στον πλακούντα καταστέλλεται, καθώς το αίμα περνάει ελεύθερα και τρέφει το έμβρυο. Όσο προχωρεί η εγκυμοσύνη, παρατηρείται αύξηση της διαστολικής ροής του αίματος και οι τιμές του δείκτου αντίστασης ελαττώνονται και άλλο.
Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει διότι από τις αρχές της κύησης παρατηρούνται αλλαγές στο κύμα ροής των μητριαίων που εκφράζεται με ελάττωση των αντιστάσεων. Όλο αυτό το φαινόμενο ανταγωνίζεται την ήδη υπάρχουσα (κατά την κύηση) υπερπηκτική κατάσταση. Και αν μεν τα γεγονότα που αφορούν την ροολογία (κατά την κύηση) ήταν μόνο αυτά, η πρόβλεψη των επιπλοκών της κύησης που έχουν σχέση με την πήξη του αίματος, ίσως να ήταν απλό φαινόμενο.
Αναλυτικότερα, αλλά και συνοπτικά σε αυτή την φάση του λήμματος, οι δύο πιο πάνω αλλαγές που αναφέρθησαν, ότι παρατηρούνται σε μια φυσιολογική κύηση, στην πράξη χαρακτηρίζονται από: Αυξημένη Προπηκτική Δραστηριότητα του Αίματος κατά την διάρκεια μιας κύησης, που εκφράζεται ως Κίνδυνος Φλεβικής Θρομβοεμβολής. Στατιστικά οι έγκυες γυναίκες βρίσκονται δύο (2) έως πέντε (5) φορές, σε μεγαλύτερο κίνδυνο, σε σύγκριση με μη έγκυες γυναίκες.
- της Προκοβερτίνης (VII)
- του Παράγοντα Δέκα (Χ ή stuart)
- του Αντιαιμοροφιλικού Παράγοντα Α ή Π.V. Willibrand (VIII)
- του Ινωδογόνου (Ι)
- της Προθρομβίνης (ΙΙ)
- της Θρομβίνης (ΙΙα)
- της Πρωτεΐνης S (PS)
- της Αντίστασης της Ενεργοποιημένης Πρωτεΐνης C (APC-R)
Αυτές οι φυσιολογικές αλλαγές (που απλά μόνον απαρίθμησα) φαίνεται να σχετίζονται με την ανάπτυξη: Αφενός μίας ευνοϊκής συνθήκης για την καλή αιμάτωση του νεοσχηματισθέντα πλακούντα της κύησης και αφετέρου παρέχουν ένα προστατευτικό μηχανισμό αιμόστασης κατά την διάρκεια του τοκετού της γυναίκας. Ωστόσο, η "Υπερπηκτικότης" μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο θρόμβωσης (την γυναίκα), όχι μόνο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της, αλλά και κατά την περίοδο αμέσως μετά τον τοκετό. Ο κίνδυνος θρόμβωσης είναι μεγαλύτερος σε γυναίκες που είναι φορείς πολλαπλών "Θρομβοφιλικών Ελαττωμάτων".
Τελευταία όμως έχει διαπιστωθεί ότι, σε μερικές εγκυμοσύνες παρατηρούνται ανωμαλίες (συγγενείς ή επίκτητες): • στην αγγείωση του πλακούντα • ή στην αιμάτωση του • ή/και σχηματισμός θρόμβου στο αίμα των αγγείων που τρέφουν το έμβρυο.
Αυτή η τάση του αίματος να δημιουργεί θρόμβους καλείται: Θρομβοφιλία (ως έχει ήδη αναφερθεί) και είναι γνωστόν τοις πάσι ότι δεν έχει πλήρως διαλευκανθεί και οριοθετηθεί. Βεβαίως, με τις αλματώδεις προόδους στους Κλινικούς και πειραματικούς Τομείς της Ιατρικής Επιστήμης, κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών, έχουν επιτευχθεί και σημαντικές εξελίξεις στην κατανόηση πολλών ασθενειών του ανθρώπου, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν και τεράστιες ελλείψεις όσον αφορά τις γνώσεις μας για πολλές φυσιολογικές και παθολογικές διαδικασίες και φαινόμενα. Αυτή η παρατήρηση ιδιαίτερα ισχύει στην Μαιευτική και Γυναικολογική Ειδικότητα, όπου αφενός η Ιατρική Φροντίδα έχει οδηγήσει σε σημαντική πτώση τόσο της μητρικής, όσο και της περιγεννητικής θνησιμότητας (στις αναπτυσσόμενες χώρες). Ωστόσο, παρά τα γεγονότα αυτά το επιτήδευμα είναι ότι, παθολογικές καταστάσεις της κύησης όπως: - η Προεκλαμψία - η Ενδομήτρια Καθυστέρησης της Ανάπτυξης του Εμβρύου - η Θνησιγένεια - η Αποβολή - η Αποκόλληση του Πλακούντα - κ.ά. παραμένουν σε μεγάλο ποσοστό με την ένδειξη / διάγνωση "Ιδιοπαθείς Καταστάσεις" (ήτοι, αγνώστου αιτιολογίας) και η πρόβλεψη και η πρόληψη των επιπλοκών αυτών παραμένει περιορισμένη. Σήμερα, που δομείται και γράφεται το παρών λήμμα, έχουμε εντοπίσει και μελετήσει ένα "Σταθερό Εύρημα" μεταξύ των ασθενών που βιώνουν πολλές από τις πιο πάνω επιπλοκές που αναφέρθησαν και δεν είναι άλλο από την "Θρόμβωση" που εντοπίζεται στην "Ιστολογική Εξέταση του Πλακούντα" αυτών των περιστατικών. Δηλαδή, αποτυπώνεται και εκφράζεται η παρουσία και η εκδήλωση μιας από τις "Μορφές Θρομβοφιλίας" που θα επεξεργαστούμε και θα αναπτύξουμε στη συνέχεια.
Πέραν των όσων ήδη αναφέρθησαν: Οι πιο πάνω παρατηρήσεις σε συνδυασμό με "Ανοσοϊστοχημικές Μελέτες του Ενδομητρίου" ώθησαν τους ερευνητές μετά από έντονο διάλογο, να εστιάσουν στην πρόταση ότι: Διαταραχές στην πήξη του αίματος μπορεί να συμβάλλουν -και τελικά απεδείχθη ότι συμβάλλουν- στην αιτιολογία πολλών Παθολογικών Καταστάσεων της Κύησης και καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα αιτιών Υπογονιμότητας, όπως και Αποτυχιών της Εμφύτευσης του Εμβρύου στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση (IVF).
Καταληκτικά λοιπόν αναφέρουμε ό,τι στο παρών λήμμα θα αναλύσουμε: - Την σχέση της "Θρομβοφιλίας" με την απώλεια μιας κύησης - Την σχέση της "Θρομβοφιλίας" με τις επιπλοκές της κύησης.
Συγχρόνως θα αναφερθούμε: - Στη "Διαχείριση που απαιτείται" για να ξεπεραστούν τα αναπαραγωγικά προβλήματα, ώστε μια "Σύλληψη Εμβρύου" να εξελιχθεί σε φυσιολογική κύηση και να περατωθεί με την γέννηση ενός υγιούς μωρού.