ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ – «Α» ΕΝΟΤΗΤΑ / «ΦΘΑΡΤΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΦΘΑΡΤΟΕΙΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ» (14)

ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΑ - "Α" ΕΝΟΤΗΤΑ

ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
"Φθαρτοποίηση ή Φθαρτοειδής Αντίδραση"

Eφόσον η γονιμοποίηση που προηγήθηκε εξελίσσεται με επιτυχία, τότε η "Β-Υπομονάδα της Ανθρώπινης Χοριακής Γοναδοτροπίνης" (B-HCG) -που όπως αναφέραμε παράγεται από την "Βλαστοκύστη"- παρατείνει την "Έκκριση της Προγεστερόνης" από το ήδη υπάρχον "Ωχρόν Σωμάτιο της Κύησης" (δηλαδή τον απομείναντα ιστό μετά την ρήξη του ώριμου ωοθηλακίου στην ωοθήκη και με επακόλουθο κύηση).
Η "Προγεστερόνη η προερχόμενη από το Ωχρόν Σωμάτιο της Κύησης" διατηρεί το "Ενδομήτριο σε φάση εκκριτική" για την ολοκλήρωση της "Εμφύτευσης της Βλαστοκύστης".

Πρακτικά, με τα όσα αναφέρθησαν σημαίνει ότι οι αλλαγές του "Ενδομητρίου, δηλαδή η "Φθαρτοποίηση":

  • Αρχικά, συμβαίνει στη θέση του "Ενδομητρίου που αντιστοιχεί η Εμβρυοβλάστη" (από το σύνολό της "Βλαστοκύστης") και
  • Στην συνέχεια, εφόσον η "Εμφύτευσης" εξελίσσεται (γιατί η κύησης προχωρεί), επεκτείνεται η "Φθαρτοποίσης" σε "Ολόκληρο το Ενδομήτριο".

Άλλες λεπτομέρειες που σχετίζονται με τις ουσίες που ελευθερώνονται από το "Στρώμα των Φθαρτικών Κυττάρων όπως, π.χ. η "Ινωδεκτίνη", η "Λαμινίνη" και άλλα "Προσκολλητικά Μόρια" θεμελιώδους σημασίας για την επιτυχή "Εμφύτευση του Εμβρύου" θα αναφερθούν στο επόμενο λήμμα με τίτλο
"Η Εμφύτευση του Εμβρύου".
Οι μέχρι εδώ περιγραφείσες μεταβολές του Ενδομητρίου, που συνθέτουν την "Φθαρτοποίηση", αποτελούν την χαρακτηριστική και μοναδική διαδικασία εκείνων των θηλαστικών ειδών που ο "Πλακούντας" τους είναι τύπου "Αιμοχοριακός" και χαρακτηρίζεται ως η "Κορυφή του Παγόβουνου" από την εμπλοκή του Ενδοθηλίου των Αγγείων του και του καθοριστικού ρόλου του εκλυόμενου "Μονοξειδίου του Αζώτου" από τα κύτταρα του Ενδοθηλίου των Αγγείων, για την καλή Λειτουργία του Πλακούντα και την Ομαλή Εξέλιξη της Κύησης.

Με την πρόοδο της Κύησης τόσο η "Εμβρυοβλάστη", όσο και η "Τροφοβλάστη":

  • Αυξάνονται σε μέγεθος
  • Διαφοροποιούνται
  • Δημιουργούνται Κενοτοπιώδεις Χώροι στην "Συγκυτιοτροφοβλάστη"
  • Δημιουργούνται και οι Λάχνες του Πλακούντα.

Ακολούθως, οι "Κενοτοπιώδεις χώροι της "Συγκυτιοτροφοβλάστης" πλημμυρίζουν με μητρικό αίμα και επιτυγχάνεται η "Παθητική Αιμάτωση του Εμβρύου".
Στην συνέχεια, μέσω των "Ελικοειδών Αρτηριών της Μήτρας" γίνεται η "Μόνιμη Αιμάτωση του Πλακούντα" και εγκαθίστανται η "Εμβρυο - Μητρο - Πλακουντιακή Κυκλοφορία" η οποία και υπόκειται στον μεγαλύτερο κίνδυνο, από όλες τις φάσεις της Εμφύτευσης για την δημιουργία θρομβώσεων, λόγω υπαρχούσης ή δημιουργηθείσης "Ενδοθηλιακής Δυσλειτουργίας των Αρτηριών" (Μήτρας ή/και Πλακούντα) ή γενικότερα "Θρομβοφιλικού Υποστρώματος" (Συγγενούς ή Επίκτητου) της υποψήφιας μητέρας.

Το δυσμενές και δυσάρεστο αποτέλεσμα (εάν δεν ληφθούν προληπτικά ή θεραπευτικά μέτρα στην υπό εγκυμοσύνη γυναίκα ή την εγκυμονούσα) είναι:

Οι "Μητροπλακουντιακές θρομβώσεις"
Στο σημείο αυτό της περιγραφής της Δόμησης και της Αγγείωσης (Αιμάτωσης) του Πλακούντα, σημαντικό ρόλο παίζουν διάφοροι "Θρομβοφιλικοί Παράγοντες" (συνολικά τέσσερις τον αριθμό) του "Καταρράκτη της Πήξης - Ινωδόλυσης του Αίματος" που λειτουργούν με μια "Παραδοξότητα".
Την "Παραδοξότητα" αυτή (θα την αναφέρουμε) οφείλουμε αν την γνωρίζουμε να την σεβόμεθα και να είμεθα πολύ προσεκτικοί στις διάφορες φαινομενικά λογικές θεραπευτικές παρεμβάσεις μας (από δήθεν αξίωμα, αλλά όχι κατά βάσει με οδηγό ειδικές γνώσεις), διότι υπάρχει ο κίνδυνος ιατρογενώς να ανασταλλεί η εξέλιξη της "Πλακουντοποίησης".

Φυσιολογικά η σχέση:
"Πλακουντοποίηση Θρομβοφιλία Ενδοθηλιακή Λειτουργία Θρόμβωση"
λειτουργεί ως ακολούθως:

  • Τα Κύτταρα της "Διεισδυτικής Τροφοβλάστης" (στην φάση αυτή της "Πλακουντοποίσης") πραγματοποιούν το έργο τους μέσω "Πρωτεολυτικών Αντιδράσεων", οι οποίες ενεργοποιούνται από τον "Ιστικό Ενεργοποιητή του Πλασμινογόνου" (tPA), ο οποίος ρυθμίζεται από τον "Αναστολέα" του, τον "Αναστολέα του Ενεργοποιητή του Πλασμινογόνου" (ΡΑΙ-1), προκειμένου οι "Πλακουντιακές Λάχνες" να εισχωρούν βαθειά μέσα στο "Ενδομήτριο".
  • Τα Κύτταρα της "Διεισδυτικής Τροφοβλάστης" όταν πραγματοποιούν την "Εισβολή στο Ενδομήτριο" αντικαθιστούν το "Ενδοθήλιο", που επενδύει τα "Σπειροειδή Αρτηρίδια", και καταλαμβάνουν την θέση τους.
    Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται: "Ψευδοαγγειογένεση".

Τελικά:

Τα "Επιθηλιακά Κύτταρα" της "Διεισδυτικής Τροφοβλάστης"
από "Κύτταρα Ιστού" (δηλαδή, του νεοσχηματισθέντα πλακούντα)
διαφοροποιούνται σε "Ενδοθηλιακά Κύτταρα
(δηλαδή κύτταρα που επαλείφουν γενικώς την Εσωτερική Επιφάνεια όλων των Αγγείων του Ανθρωπίνου Σώματος).
Με την περιγραφή που έγινε απεκαλύφθη "ολόκληρο το παγόβουνο", δηλαδή για την καλή πλακουντοποίηση ισχύουν όσα αναφέραμε: Για τις "Λειτουργίες και Δυσλειτουργίες του Αγγειακού Ενδοθηλίου".

Άρα

Η "Μήτρα" και ο "Πλακούντας" μπορούν αν θεωρηθούν (τελικά κατά την διάρκεια μιας κύησης), σαν ένα μεγάλο και ιδιότυπο αγγείο με όλες τις ιδιαιτερότητες που συνοδεύουν την καλή λειτουργία των αγγείων, όπως:
⦁ Αγγειοδιαστολή, ⦁ Αγγειοσυστολή, ⦁ Αγγειοσύσπαση, ⦁ Θρόμβωση, ⦁ κ.ά.

Πρέπει να ολοκληρώσω αυτήν την αναφορά: "Ενδοθήλιο - Πλακουντοποίηση - Δεκτικό Ενδομήτριο για Εμφύτευση του Εμβρύου και με τις εξής πληροφορίες:
Το θαυμαστό φαινόμενο της "Νεοαγγείωσης" που δημιουργείται στον "Αιμοχοριακό Πλακούντα" του ανθρώπινου είδους, που δεν τον συναντάμε σε όλα τα είδη των θηλαστικών, κατά το οποίο (φαινόμενο) το αίμα από τη Μητρική Κυκλοφορία εισέρχεται απευθείας στην Εμβρυϊκή Κυκλοφορία, αποτελεί:

  • Αφενός την ιδανική οδό απομάκρυνσης των τοξικών μεταβολικών προϊόντων του Αναπτυσσόμενου Εμβρύου.
  • Αφετέρου όμως και παράγοντα Υψηλού Κινδύνου για την Θρόμβωση του Πλακούντα.

Η περιγραφή του "Παγόβουνου" ολοκληρώνεται με λίγες ακόμη σημαντικές πληροφορίες:
Στην διαδικασία της δημιουργίας της "Ψευδοαγγειογένεσης" η οποία αποτελεί (ως ανεφέρθη) την βάση για την ανάπτυξη του "Αιμοχοριακού Πλακούντα του ανθρώπου" (που στην πράξη, υπενθυμίζω, σημαίνει ότι: το αίμα από την Μητρική Κυκλοφορία εισέρχεται κατ΄ ευθείαν στην Εμβρυική Κυκλοφορία, χωρίς να παρεμβάλλεται άλλο "Αγγειακό Δίκτυο με Υψηλές Αντιστάσεις") διαμεσολαβούν για την ρύθμιση της:

  • ο Αγγειακός Ενδοθηλιακός Αυξητικός Παράγοντας (VEGP)
    ο οποίος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην Σταθεροποίηση του Ενδοθηλίου στα ώριμα, πλέον, Αιμοφόρα Αγγεία του Πλακούντα.
  • ο Πλακουντιακός Αυξητικός Παράγοντας (PIGF)
    , ο οποίος παράγεται από την Εκκριτική Τροφοβλάστη και έχει Δομικές Ομολογίες με τον "VEGF" και πιστεύεται δε, ότι ενισχύει την "Σηματοδότηση του VEGF".
    Ο "VEGF" και ο "PIGF" εκφράζονται σε μεγάλο βαθμό στις Κυτταροπλασματικές Τροφοβλάστες και επίσης εμπλέκονται στην αναδιαμόρφωση των Σπειροειδών Αρτηριών.
  • το Μονοξείδιο του Αζώτου (ΝΟ) από τα Ενδοθηλιακά Πλακουντιακά Αγγεία.

Βεβαίως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ποικίλες παθολογικές καταστάσεις έχουν κοινό παθογενετικό υπόβαθρο στην αποδιοργάνωση της "Ψευδοαγγειογένεσης", με επακόλουθο παθολογικές καταστάσεις, καθ΄ όλην την διάρκεια της κύησης ή στην αρχόμενη κύηση που συνοδεύεται με απώλεια αυτής.